Celem badania było określenie związku między rodzajem komunikacji rodzicielskiej a niepokojem egzystencjalnym maturzystów. Objęto nim 110 osób z lubelskich szkół średnich. W badaniu wykorzystano Kwestionariusz Zorientowania Komunikacji Rodzicielskiej M. Grygielskiego i Skalę Niepokoju Egzystencjalnego A. Jurosa. Analiza statystyczna uzyskanych w badaniu danych ujawniła, że istotne związki łączyły jedynie komunikację statystyczną matek z poziomem niepokoju egzystencjalnego synów lub całej młodzieży. Nie zanotowano istotnych statystycznie związków niepokoju ze stylem komunikacji ojców (brany był pod uwagę jedynie w połączeniu ze stylem komunikacji matek) oraz stylu komunikacji i niepokoju córek. Koncepcyjny styl komunikacji obojga rodziców, czyli podkreślanie konieczności zajęcia przez dziecko własnego stanowiska wobec wszystkich spraw, wyrażania własnych poglądów i ich uzasadniania, sprzyjał zwiększonemu poziomowi lęku synów związanego z losem i śmiercią. Również małe nasilenie koncepcyjnego stylu komunikacji (nawet tylko u matek) miało niekorzystny wpływ na badanych mężczyzn i mogło prowadzić do koncentracji na sobie oraz ucieczki od refleksji nad życiem. Ponadto zaobserwowan, że większy niepokój występował w tej grupie synów, których rodzice stosowali odmienny styl komunikacji.