Celem badania, przeprowadzonego przez studentów czwartego roku pedagogiki na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, było zestawienie wyzwisk stosowanych przez rodziców, nauczycieli i rówieśników wobec dzieci i młodzieży. W badaniu wzięło udział 102 uczniów z klas I–VIII szkoły podstawowej i I–IV szkoły średniej. Pytanie zadawane uczniom brzmiało: Jakimi wyzwiskami obrzucacie się w grupie rówieśników, a jakimi wyzwiskami obrzucają was rodzice i nauczyciele, gdy są zdenerwowani? Wyzwiska wymienione przez uczniów podzielono na: odnoszące się do umysłu, odnoszące się do wieku, odnoszące się do zwierząt, odnoszące się do nazwiska i imienia, dotyczące wyglądu zewnętrznego, wulgarne, odnoszące się do zachowania albo sposobu bycia, inne, np. pigmej, megasam, czopel, knot. Zaobserwowano, że wyzwiska najczęściej pojawiają się w grupie rówieśników (281), rzadziej są używane przez rodziców (152) i nauczycieli (143). 46 wyzwisk stosowanych przez rodziców odnosi się do umysłu, np.: głupek, idiota, debil – te przykłady pojawiały się we wszystkich grupach wiekowych. Dzieci z klas I–IV szkoły podstawowej były obrzucane także takimi wyzwiskami jak: trąba, mądrala, niezguła, głąb, kapuściana pusta głowa, nieuk, beton, cymbał, dureń i palant. Młodzież z klas siódmych i ósmych szkoły podstawowej oraz ze szkół średnich słyszała najczęściej takie wyzwiska jak: czubek, ofiara, bałwan, mądrala, kretyn, tępak, nienormalny, bezmózgowiec, wariat, ciołek, gamoń, tłuk i imbecyl. Wśród najczęściej stosowanych przez rodziców wyzwisk odnoszących się do zachowania były następujące: łobuz, kłamczuch i leń. Młodsze dzieci najczęściej były nazywane: niezdarami, pokrakami, bałaganiarzami, czortami, roztrzepańcami, pyskolami, mumiami egipskimi, niedorajdami i ofermami. Uczniowie z klas starszych szkoły podstawowej i ze szkoły średniej byli obrzucani przez rodziców takimi wyzwiskami jak: pyskacz, oferma, oszust, nieudacznik, upierdliwiec, nygus, bałaganiarz, nierób, lump, bandyta, zakała rodziny; dziewczyny były przez rodziców nazywane dewotkami. 17 wyzwisk stosowanych przez rodziców odnosiło się do zwierząt; najczęściej pojawiały się takie jak: baran, osioł, stara albo głupia krowa, żmija, bydlak, cielak, małpa, czarna owca. Spośród wyzwisk wulgarnych, używanych przez rodziców, można wymienić następujące: gnój, gnojek, cholera, pierdzioch, wredota, gówniarz, pierdoła, palant, popapraniec, dziewuszysko, pętak, śmierdziel.10 wyzwisk używanych przez rodziców dotyczyło wyglądu zewnętrznego: gruba beczka, gruba dynia, spaślak, grubaska, łajza, łachmyta, niechluj, flejtuch, brzydal albo marmolada. Wiele wyzwisk, stosowanych zarówno przez rodziców, jak i – co bardzo niepokojące – przez nauczycieli, deprecjonuje poziom wiedzy dzieci i młodzieży, co może spowodować spadek ambicji edukacyjnych. Stosowanie wyzwisk wobec uczniów może doprowadzić do utraty poczucia kontroli nad własnym życiem. Dzieci wobec takie krytyki stają się albo agresywne, albo uległe – nabierają przekonania, że to ktoś inny, a nie one same, wie, jak mają się zachowywać.