Przedmiotem badania były cechy i aspekty emocjonalnego i społecznego funkcjonowania kandydatów na nauczycieli. W badaniu wzięło udział 260 słuchaczy Studium Pedagogicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, w tym 206 kobiet i 54 mężczyzn. W badanej populacji znaleźli się studenci 15 kierunków z czterech wydziałów: filozoficznego, filologicznego, historycznego oraz biologii i nauk o ziemi. Do zebrania materiału wykorzystano kwestionariusz osobowości H.J. Eysencka EPQ, skalę I-E J.B. Rottera (w przekładzie H. Olearnika) do określenia umiejscowienia poczucia kontroli, test twórczości Urbana TCT–DP, skalę samooceny Rosenberga oraz kwestionariusz ankiety składający się z sześciu pytań związanych z wyobrażeniami o pracy w zawodzie nauczycielskim. Z analizy statystycznej wykluczono wyniki studentów Wydziału Filozoficznego ze względu na zbyt małą liczebność respondentów. Sformułowano cztery wstępne hipotezy badawcze: 1. studenci ze specjalizacji nauczycielskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim przejawiają: średnią samoocenę, wewnętrzne umiejscowienie poczucia kontroli, wysoki poziom twórczego myślenia, średni poziom ekstrawersji oraz niski psychotyzm i neurotyzm; 2. studenci deklarujący, że w przyszłości chcieliby wprowadzań zmiany o charakterze dydaktycznym, będą mieli wewnętrzne umiejscowienie poczucia kontroli, wyższą samoocenę, wyższy poziom twórczego myślenia i niski poziom neurotyzmu; 3. studenci deklarujący, że w przyszłości chcieliby wprowadzać zmiany o charakterze dydaktycznym i w podejściu do ucznia, będą cechować się: wewnętrznym umiejscowieniem poczucia kontroli, wyższą samooceną, wyższym niż przeciętny poziomem twórczego myślenia i ekstrawersji oraz niskim poziomem neurotyzmu; 4. studenci deklarujący, że w przyszłości będą wprowadzać zmiany o charakterze dydaktycznym, różnią się od studentów deklarujących wprowadzanie zmian zarówno o charakterze dydaktycznym, jak i w podejściu do ucznia: niższą samooceną, poziomem myślenia twórczego i średnim poziomem ekstrawersji. Wyniki badania pokazały, że studenci pedagogiki cechują się: wewnętrznym umiejscowieniem poczucia kontroli, wysoką samooceną (wynik średni), niskim poziomem myślenia twórczego, niskim poziomem psychotyzmu, średnim – ekstrawersji i neurotyzmu. Dane te stanowią tylko częściowe potwierdzenie pierwszej hipotezy. Najbardziej twórczy okazali się w badanej populacji mężczyźni z wydziału biologicznego, jednak różnica ta nie miała charakteru istotnego statystycznie. Najwyższe wyniki w zakresie poziomu neurotyzmu osiągnęły kobiety. Nie potwierdzono hipotezy drugiej – studenci deklarujący wprowadzenie zmian dydaktycznych uzyskali średnie wyniki w zakresie samooceny, podczas gdy ich koledzy z wydziały biologicznego – wysokie. Nie udało się także potwierdzić ostatniej hipotezy – respondenci deklarujący zmiany dydaktyczne okazali się mniej twórczy niż studenci przewidujący zmiany zarówno o charakterze dydaktycznym, jak i w podejściu do uczniów.