Celem badania było znalezienie odpowiedzi na pytanie: Jak młodzież upośledzona w stopniu lekkim wyobraża sobie własną przyszłość, jakie ma oczekiwania i jak trudne do osiągnięcia wydają się jej postawione cele? Badaniem objęto 40 osób upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim (19 dziewcząt i 21 chłopców) w wieku 15-20 lat uczęszczających do specjalnej zasadniczej szkoły zawodowej z internatem (S.O.S. W. w Leśnicy Opolskiej). Wszyscy badani przebywali w internacie. Badanych poproszono o napisanie wypracowania na temat Jak sobie wyobrażasz swoje życie po ukończeniu szkoły? Wyniki badania ujawniły, że wyobrażenia młodzieży upośledzonej w stopniu lekkim na temat osobistej i zawodowo-bytowej sfery życia były w przeważającej większości pozytywne. Badani wyobrażali sobie przyszłość podobnie do młodzieży pełnosprawnej – zamierzali zdobyć zawód, uzyskać pracę i założyć własną rodzinę, w której będą żyć zgodnie i spokojnie. Respondenci (nieco częściej dziewczęta od chłopców) oczekiwali, że w ciągu pięciu lat po ukończeniu szkoły uda im się uzyskać pełną niezależność finansową od rodziców. Można było jednak zaobserwować pewną jednostronność badanych w postrzeganiu niektórych problemów. Wyobrażając sobie przyszłość, często myśleli o jej ostatecznym kształcie, lecz nie zastanawiali się nad różnymi drogami dążenia do niej. Podejście to ujawniło się m.in. w oczekiwaniach wobec życia rodzinnego – uczniowie zwracali uwagę na pożądane cechy przyszłego partnera, lecz nie rozważali swojej roli w kreowaniu spokojnego życia rodzinnego. Badana młodzież miała też kłopot ze zrozumieniem pojęć niezależność finansowa i dobrobyt materialny.