Celem badania było m.in. określenie funkcji założonych i rzeczywistych placówek realizujących edukację integracyjną. Zaprezentowano wyniki dotyczące 10 szkół integracyjnych w Polsce i 43 nauczycieli w nich pracujących. Wśród nauczycieli 81% miało wykształcenie wyższe, 86% ukończyło dodatkowe specjalistyczne kursy. 25% podjęło pracę w oddziale integracyjnym na własną prośbę, 56% za namową innych osób, 16% nie miało wpływu na przydzielenie do grupy integracyjnej. 67% deklarowało znajomość kwestii prawnych regulujących ich działanie w zakresie kształcenia integracyjnego. 91% uważało, że mogą swobodnie decydować o kierunku pracy z dziećmi w klasie; 32% sądziło, że wywierają duży wpływ na to, co dzieje się w szkole, 58% oceniało swój wpływ jako niewielki. Zdaniem 46% badanych problematyka integracyjna była powodem konfliktów w zespole nauczycielskim, 53% zauważało u reszty zespołu pozytywny stosunek do integracji. Wśród problemów przerastających kompetencje i autonomię nauczyciele wskazywali najczęściej: korelację programów szkół masowych i specjalnych realizowanych przez dzieci zdrowe i niepełnosprawne; interpretację i wykorzystywanie w działaniu przepisów ministerialnych i statutów szkół; poszukiwanie optymalnych metod i form pracy z dziećmi pełno- i niepełnosprawnymi; kryteria naboru dzieci do oddziałów integracyjnych; ocenę i klasyfikowanie niepełnosprawnych; zadania nauczycieli i specjalistów zaangażowanych w realizację edukacji integracyjnej; wizję integracji w klasach IV-VIII. Z 16 przeanalizowanych przez badaczy programów autorskich dziewięć oceniono wysoko, trzy przeciętnie, cztery nisko. Na podstawie analizy oraz rozmów z nauczycielami i dyrektorami stwierdzono, że brakuje jasności co do ich skonstruowania.