Przedmiotem badania był związek między poziomem samoakceptacji a systemem wartości maturzystów. W badaniu uczestniczyło 187 osób, w tym 65 dziewcząt, uczniów klas maturalnych z 14 szkół średnich w Radomiu. 66 osób prezentowało wysoki poziom samoakceptacji, 59 zaś – niski. W grupie odniesienia znalazły się osoby z przeciętnymi wynikami. Wydzielono spośród badanych grupę o przeciwstawnym poziomie samoakceptacji. Do badania wartości posłużono się Skalą Wartości M. Rokeacha w polskiej adaptacji P. Brzozowskiego. Za pomocą techniki Q-sort i obliczenia wskaźnika podobieństwa między wynikami sortowania ja realnego i ja idealnego określono poziom samoakceptacji. Ponadto wykorzystano swobodne wypowiedzi uczniów na temat wartości i obrazu własnej osoby. Wyniki badania pokazały, że osoby o wysokim poziomie samoakceptacji lokowały podobne wartości na niskiej pozycji jak pozostali maturzyści; od reszty różnili się lokowaniem wartości na wysokich pozycjach. Zauważono, że w środowisku rówieśniczym najlepiej czuły się te osoby, które zachowywały autonomiczność preferencji wartości najistotniejszych w życiu, pozwalających koncentrować się na samorealizacji. Okazało się ponadto, że osoby o niskim poziomie samoakceptacji uzyskały niższy poziom zgodności lokowania wartości w porównaniu z rówieśnikami. Uczniowie z tej grupy mieli odmienną hierarchię wartości uważanych za mniej ważne niż pozostali maturzyści. W grupie osób o wysokiej samoakceptacji niezgodne z wyborami pozostałych uczniów okazały się takie wartości jak: intelektualista, odpowiedzialny, pogodny, ambitny; uczniowie o wysokiej samoakceptacji cenią je mniej niż ich rówieśnicy. Pod względem potrzeby akceptacji rówieśników nie zaobserwowano różnic pomiędzy dziewczętami a chłopcami. Dla uczniów obu płci akceptacja stanowi źródło satysfakcji i pozytywnego myślenia o sobie. Wśród osób o niskiej samoakceptacji na problemy w kontaktach rówieśniczych zwracało uwagę 60 uczniów, a wśród osób o wysokiej samoakceptacji – tylko pięciu.