Podstawowe badanie narządu wzroku w grupie dzieci i młodzieży zostało przeprowadzone na zlecenie Specjalistycznej Poradni Rehabilitacji Dzieci i Młodzieży z Wadą Słuchu. Badani znajdowali się pod opieką tej poradni oraz byli uczniami Szkoły dla Dzieci Głuchych. Przebadano łącznie 92 osoby w wieku od czterech do 20 lat, przy średniej wieku 10,9 lat. Ubytek słuchu badanych wahał się między poziomem 80-1000 dB a resztami słuchu. Przeprowadzono wywiad z rodzicami dzieci i pielęgniarką szkolną, dotyczący ubytków słuchu, obciążeń dziedzicznych, przebytych chorób i wcześniejszych badań okulistycznych. Następnie oceniono ostrość wzroku do dali i bliży, ustawienie oczu, przedni odcinek i dno oka oraz refrakcję oczu. W wyselekcjonowanych przypadkach wykonano badanie pola widzenia i kierowano dzieci na badania elektrofizjologiczne do kliniki. Niemal połowa dzieci głębokim upośledzeniem słuchu wykazywała nieprawidłowości w zakresie narządu wzroku (45-55%). Celowe wydawało się wprowadzenie obowiązku badań okulistycznych w momencie pierwszego kontaktu z Poradnią dla Dzieci z Wadą Słuchu i dalszej opieki specjalistycznej. Wskazane byłoby uświadomienie rodziców pacjentów poradni dla dzieci z wadami słuchu za pomocą plakatów, ulotek czy pogadanek o znaczeniu wzroku w rehabilitacji słuchu.