Badanie stanowiło replikę badania zrealizowanego w 2002 roku (Tożsamość jednostki a narracje rodzinne); przeprowadzono je w celu weryfikacji hipotezy o istnieniu niezmiennych w czasie cech narracji matek o ich dzieciach, wpływających na kształt relacji. Próbę badawczą stanowiła ta sama grupa matek. Respondentki poproszono o opowieść o swoim dziecku, a także wypełnienie zmodyfikowanej wersji Kwestionariusza Spostrzegania Społecznego Jarymowicz. Na podstawie zgromadzonego materiału analizie poddano: związek wartości wskaźników zmiennej zależnej i niezależnej w badaniu z 2004 roku; porównanie wartości wskaźników zmiennej zależnej w roku 2004 z wartościami z roku 2002 w narracjach tych samych matek; porównanie wartości wskaźników zmiennej zależnej w roku 2004 z wartościami z roku 2002 w narracjach tych samych matek, z uwzględnieniem zmienności odrębności schematowej; porównanie wyników statystycznie istotnych w badaniu roku 2002 z wynikami z roku 2004. Zgodnie z uzyskanym materiałem stwierdzono, że sposób opowiadania ankietowanych matek nie uległ znaczącym zmianom. Przede wszystkim zwrócono uwagę na niezmienność ocen emocjonalnych towarzyszących interakcjom. Ponadto nie odnotowano różnic w konstruowaniu opowiadania w zakresie opisu aktywności podejmowanych przez respondentki.