Celem badania było uchwycenie sposobu oddziaływania reklam na dzieci ze środowiska wielkomiejskiego. Badaniem objęto 105 dzieci, 30 w wieku przedszkolnym (16 dziewczynek i 14 chłopców), oraz ich rodziców. W badaniu posłużono się wieloma równoległymi metodami badawczymi, m.in. rozmową z dzieckiem przy wykorzystaniu kwestionariusza z dyspozycjami, obserwacją zabaw dzieci, badaniem recepcji jednej wybranej reklamy (odtworzenie reklamy i poznanie odbioru dzieci w oparciu o prace plastyczne i rozmowę). Wyniki badania ujawniły, że 57% badanych dzieci chciało stworzyć własną reklamę, co uznano za jeden ze wskaźników dziecięcej aprobaty dla reklam. Częściej były to dzieci w wieku przedszkolnym niż uczniowie klas I-III, ujawniła się również zależność między wyrażaniem takiej chęci a upodobaniem do oglądania reklam (silniejsza wśród przedszkolaków). Pomysły reklam prezentowane przez dzieci stanowiły własne wersje istniejących już reklam telewizyjnych (dotyczące najczęściej artykułów chemicznych w postaci proszków do prania i kosmetyków, nie zaś artykułów dla dzieci) lub całkowicie oryginalne pomysły (obejmujące osoby z najbliższego otoczenia, wydarzenia w przedszkolu lub ulubione zwierzęta). Dzieci zgodziły się z większością przedstawionych im pozytywnych opinii o reklamach – im respondenci byli młodsi, tym wyższy był stopień akceptacji dla tych opinii. Jednocześnie zaledwie 20% badanych stwierdziło kategorycznie, że reklamy zawsze mówią prawdę (bardziej bezkrytyczne okazały się dzieci młodsze). Badani zwracali uwagę na pogodny nastrój reklam, ładne melodie i piosenki w reklamach, ich intensywną kolorystykę, humor oraz efekty specjalne. Wśród ulubionych reklam dzieci znalazły się w zasadzie wszystkie ich rodzaje, szczególnie zaś reklamy artykułów chemicznych. Ulubione reklamy zabawek obejmowały klocki LEGO i lakę Barbie, przy czym stosunek dzieci (zwykle dziewczynek) do posiadania tej ostatniej zabawki był szczególnie ambiwalentny i nacechowany brakiem satysfakcji, co wiązać można było z przemyślaną strategią formy Mattel. Pytane, co chciałyby oglądać w reklamach, dzieci odpowiadały, że przede wszystkim rodzinę (dzieci razem z dorosłymi), następnie postaci dziecięce. 70% dzieci wykazało się bardzo dobrą znajomością pięciu przykładowych reklam wykorzystanych w badaniu (potrafiły dokończyć hasło reklamowe i skojarzyć je z nazwą produktu). Odpowiedzi dwóch trzecich badanych dzieci sugerowały, że odczuwają oni dużą potrzebę reklam – na hipotetyczną sytuację zniknięcia wszystkich reklam zareagowaliby psychicznym dyskomfortem oraz staraliby się przywrócić wcześniejszy stan. Świat pozbawiony reklam byłby zdaniem dzieci gorszy, smutniejszy i brzydszy. Obserwacja dziecięcych zabaw ujawniła wpływ reklam jako inspiracji dla dzieci, które bawiły się słowem, powtarzały reklamowe slogany, śpiewały piosenki z reklam i inscenizowały scenki, często wzbogacając je własnoręcznie wykonanymi rekwizytami. Do badania recepcji reklam wybrano reklamę Polleny Rex, co wzbudziło u dzieci bardzo pozytywną reakcję. Zdecydowanej większości badanych reklama ta bardzo się podobała, głównie ze względu na piosenkę (trawestacja piosenki harcerskiej Jak dobrze nam zdobywać góry), ale również na humor, wesoły nastrój i ożywione postacie pudełek w proszku. Dzieci twierdziły w większości, że reklama ta była adresowana zarówno do dorosłych, jak i dzieci.