Przedmiotem badania były rola i wykorzystanie zabaw i gier ruchowych na lekcjach WF-u w opinii uczniów i nauczycieli. Ankietę przeprowadzono w czterech szkołach podstawowych i czterech liceach ogólnokształcących w Poznaniu. Kwestionariusz wypełniło: 158 uczniów klas siódmych i ósmych szkół podstawowych, w tym 96 dziewcząt i 62 chłopców; 139 uczniów klas trzecich i czwartych liceów ogólnokształcących, w tym 78 dziewcząt i 61 chłopców; 27 nauczycieli, w tym 15 ze szkół podstawowych i 12 ze szkół ponadpodstawowych. W opinii uczniów szkół ponadpodstawowych podczas zajęć z wychowania fizycznego powinny pojawić się ćwiczenia z takich dyscyplin jak: kometka, tenis ziemny, tenis stołowy, rolki, pływanie, narciarstwo, jazda na rowerze. Respondenci deklarowali, że mogą przynosić na lekcje własny sprzęt, jeśli to przyczyniłoby się do uatrakcyjnienia wychowania fizycznego w ich szkołach. Chłopcy są najbardziej zainteresowani koszykówką i piłką nożną, a dziewczęta – siatkówką. Nauczyciele w dużej mierze jednak nie różnicują gier i zabaw ze względu na płeć uczniów. Licealiści najczęściej podczas wychowania fizycznego uczestniczą w takich zabawach ruchowych jak: kozłowanie, slalom, drybling. Uczniowie szkół średnich zwracają uwagę na brak zróżnicowania zajęć ze względu na płeć i wiek. Nauczyciele z kolei w przypadku zajęć ze starszymi uczniami uważają, że wiek nie pozwala już na zastosowanie podczas wychowania fizycznego różnorodnych zabaw. Wuefiści włączali gry i zabawy do początkowych i końcowych części lekcji – dla ożywienia albo uspokojenia uczniów. Ze względu na brak sprzętu sportowego nauczyciele nie mogli realizować zajęć z takich dyscyplin jak: ringo, kometka, tenis ziemny, stołowy, unihockey, rolki, wrotki. Wyniki badania pokazały, że repertuar gier i zabaw jest bardzo ubogi podczas lekcji z wychowania fizycznego. Młodzież bardzo chce uczestniczyć w zabawowej aktywności, a proste zabawy ruchowe byłyby dla uczniów z niską samooceną drogą do samorealizacji.