Celem badania było uzyskanie odpowiedzi na pytania związane z dynamiką rozwoju tożsamości wśród młodzieży licealnej; jedno z pytań badawczych dotyczyło zmian poczucia tożsamości zachodzących wraz z wiekiem w zakresie czterech sfer. Badaniem objęto wybranych losowo uczniów łódzkich liceów ogólnokształcących, w 1994 około 600 osób, w 1996 około 300 osób; uzyskano wyniki diagnostyczne od 153 dziewcząt i 55 chłopców. Zastosowano Skalę Rozwoju Tożsamości konstrukcji W. Meeusa. Wyniki wskazywały na nieznaczną dynamikę zmian. W grupie kobiet największe zmiany wystąpiły w zakresie sfery szkoła w statusie tożsamości odraczanej – wzrost o 7,9%, tożsamości przekazywanej – spadek o 5,9%, w zakresie sfery ideologia w statusie tożsamości nabywanej – wzrost o 6,6%, tożsamości rozproszonej – spadek o 6,5%. W grupie mężczyzn nastąpiły większe procentowo zmiany; największe w sferze rodzice w statusie tożsamości rozproszonej – wzrost o 18,9%, tożsamości przekazywanej – spadek o 11,3%, w sferze szkoła w statusie tożsamości odraczanej – wzrost o 11,3%, w statusie tożsamości rozpraszonej – spadek o 11,3%. U dziewcząt zauważono istotny spadek osób posiadających status tożsamości przekazanej, co uznano za możliwy efekt wpływu rodziców na wybór szkoły średniej i zawodu; u chłopców zauważono istotny spadek liczebności osób posiadających status tożsamości rozproszonej. Stwierdzono, że zmiany występujące w sferze szkoła w statusie tożsamości odroczonej w chwili kończenia nauki w szkole średniej pozwalają na wysunięcie wniosku o dokonywaniu wyboru pomiędzy dostępnymi alternatywami dotyczącymi dalszego kształcenia lub podjęcia pracy zawodowej.