Celem badania było poznanie różnic w rozwoju cech morfologicznych – wysokości i masy ciała – między dziećmi i młodzieżą mieszkającą w mieście oraz na wsi. Badaniem objęto 2868 uczniów (1472 dziewczęta i 1396 chłopców) z klas I-VIII ze wszystkich szkół podstawowych czterech gmin województwa kieleckiego: Tuczępy, Solec-Zdrój (odległe od siedziby województwa), Nowiny, Zagnańsk (sąsiadujące z miastem). Scharakteryzowano wybrane elementy warunków środowiska rodzinnego badanych – 54,8% dzieci pochodziło z rodzin robotniczych, 19,6% z chłopskich; 56,1% ojców miało wykształcenie średnie lub niepełne średnie, 31,7% wykształcenie podstawowe; 82,3% było zatrudnionych w charakterze pracownika fizycznego. Wyniki pomiarów wybranych cech somatycznych odniesiono do pomiarów tych cech u dzieci i młodzieży z Kielc. W województwie kieleckim istniały duże różnice w rozwoju fizycznym między grupami dzieci i młodzieży pochodzących ze środowiska wiejskiego i miejskiego; potwierdzono wyraźne różnice w wysokości ciała, największe różnice obserwowano u chłopców w wieku 13 i 14 lat (różnice 5,9 cm i 6,4 cm) oraz u dziewcząt w wieku 12-14 lat (3,7 cm, 3,5 cm, 4,5 cm); w masie ciała największe różnice odnotowano dla wieku 13 i 14 lat (4,2 kg i 4,4 kg u chłopców, 3,1 kg i 3,7 kg u dziewcząt); zaobserwowane różnice wynikały z dystansów kulturalnych i socjalno-bytowych.