Przedmiotem badania był poziom rozwoju fizycznego i sprawności motorycznej dziewcząt w wieku od 7 do 9 lat. W badaniu uczestniczyły 134 uczennice z dwóch szkół podstawowych w Kielcach. W badanej populacji było: 30 siedmiolatek, 63 ośmiolatki, 41 dziewięciolatek. Do pomiaru zdolności motorycznych wykorzystano próby motoryczne, wybrane z Europejskiego Testu Sprawności Fizycznej: równowaga ogólna, szybkość ruchów ręką, siła chwytu dłoni, siła eksplozywna kończyn dolnych, gibkość. Na podstawie zgromadzonego materiału stwierdzono, że dziewczęta w wieku ośmiu lat są wyższe i cięższe niż siedmiolatki, a dziewczęta w wieku dziewięciu lat są wyższe i cięższe niż ośmiolatki – to świadczy o równomiernym rozwoju fizycznym w okresie przedpokwitaniowym. U dziewcząt w wieku 7–8 lat zaobserwowano przyrost badanych wielkości z zakresu sprawności motorycznej, w grupie dziewięciolatek z kolei w przypadku tych wartości motorycznych nastąpił regres. Ponadto wykazano, że zdolności koordynacyjne rozwijały się u badanych dziewcząt harmonijnie. Dodatkowo odnotowano, że dziewczęta z Kielc rozwijają się wolniej pod względem fizycznym niż dziewczęta z Krakowa (por. Żak S.: Zdolności koordynacyjne dzieci i młodzieży z populacji wielkomiejskich na tle wybranych uwarunkowań somatycznych i aktywności ruchowej. Kraków 1991); także w zakresie sprawności motorycznej kielczanki wypadły gorzej niż uczennice z Krakowa, zwłaszcza jeśli chodzi o zdolności siłowe.