Celem badania było poszukiwanie związków między emocjonalnością a poziomem rozwoju fizycznego na przykładzie dzieci w wieku 10 lat. Badaniem objęto 369 uczniów (185 dziewcząt, 184 chłopców) z klas trzecich szkół podstawowych województwa kieleckiego; 61 uczniów przejawiało zaburzenia emocjonalne (35 chłopców, 26 dziewcząt). Zastosowano pomiary wysokości ciała, masy ciała, obwodu klatki piersiowej; uzyskane wyniki porównano z normami rozwoju fizycznego opracowanymi przez Zakład Rozwoju Dzieci i Młodzieży IMiD w Warszawie. Stwierdzono różnice w poziomie rozwoju fizycznego między dziećmi z przejawami zaburzeń emocjonalnych a dziećmi niemającymi zaburzeń. Zaobserwowano różnice dymorficzne – chłopcy z zaburzeniami emocjonalnymi byli średnio o 1,88 kg lżejsi od dziewcząt, 2,65 cm niżsi, mieli 0,96 cm mniejszy obwód klatki piersiowej. Dzieci z przejawami zaburzeń znacznie odbiegały od norm rozwojowych – w zakresie wysokości ciała u 42,8% chłopców i 34,6% dziewcząt; chłopcy średnio byli 2,36 cm niżsi od przewidzianej normy. W zakresie masy ciała wyniki odbiegały od normy u 34,2% chłopców i 26,9% dziewcząt z zaburzeniami emocjonalnymi; u chłopców wyniki były niższe od normy średnio 2,39 kg. Nie stwierdzono wyraźnych różnic w obwodzie klatki piersiowej chłopców i dziewcząt. Wyniki dzieci z zaburzeniami nie tylko odbiegały od norm, lecz także były gorsze od wników pozostałych dzieci w tej samej populacji, różnice były wyraźniejsze w przypadku chłopców; dla chłopców różnice wynosiły: w ocenie wysokości ciała – 2,48 cm, masy ciała – 2,29 kg, obwodu klatki piersiowej – 1,09 cm; dla dziewcząt różnice wynosiły odpowiednio 1,07 cm, 0,74 kg, 1,22 kg.