Celem badania było poznanie liczby procentowej absolwentów Zasadniczej Szkoły Zawodowej Specjalnej w Broninie pracujących i niepracujących. Sformułowano hipotezy: procent bezrobocia absolwentów ZSZS jest wyższy niż procentowy wskaźnik bezrobocia w województwie (17,7%); upośledzeni umysłowo w stopniu lekkim po ukończeniu szkoły nie dokształcają się, nie zdobywają nowych kwalifikacji. Ankietą pocztową objęto 80 chłopców – absolwentów ZSZS w Broninie w zawodzie ślusarz-mechanik z lat 1992, 1993, 1994; otrzymano 51 odpowiedzi, do analizy zakwalifikowano 43. Po 14 badanych ukończyło szkołę w latach 1992 i 1994, 15 w roku 1993. 10 mieszkało w mieście, 33 na wsi. 20 pracowało stale, 10 sezonowo, 11 nie pracowało (wskaźnik bezrobocia 25,6%). Wśród pracujących stale było po 11 absolwentów z lat 1992 i 1994 oraz 10 z 1993 roku; 18 pracowało zgodnie z wyuczonym zawodem, 14 poza nim. Ośmiu było robotnikami budowlanymi, czterech rolnikami, jeden kierowcą, jeden dozorcą. Wśród pracujących sezonowo trzech było ślusarzami-mechanikami, pięciu robotnikami budowlanymi, dwóch rolnikami. Wśród ogółu badanych 41 nie zdobyło dodatkowych kwalifikacji. Potwierdzono obie hipotezy; nie wykazano zależności między miejscem zamieszkania i rokiem ukończenia szkoły a wielkością bezrobocia; sformułowano postulaty dotyczące wypracowania mechanizmów wspomagających kształcenie i dokształcanie młodzieży upośledzonej umysłowo w stopniu lekkim.