Przedmiotem badania był dymorfizm cech somatycznych i motorycznych u dzieci w wieku od 7 do 15 lat w środowisku wiejskim. W badaniu uczestniczyło 2384 uczniów, w tym 1396 chłopców i 1438 dziewcząt. Spośród cech somatycznych do oceny różnic wybrano wysokość i masę ciała, spośród cech motorycznych: siłę dynamometryczną prawej ręki i siłę mięśni grzbietu oraz siłę dynamiczną i moc. Siłę dynamiczną określano na podstawie rzutu piłką lekarską znad głowy, a moc – na podstawie wyskoku Sargenta. Na podstawie zgromadzonego materiału stwierdzono, że u dzieci w wieku od 7 do 10 lat występuje zróżnicowanie dymorficzne w zakresie wysokości i masy ciała – chłopcy są wyżsi i ciężsi niż dziewczęta; natomiast w grupie wiekowej 11–13 lat to dziewczęta są wyższe i cięższe niż chłopcy; różnice te są efektem szybszego u dziewcząt o dwa lata skoku pokwitaniowego; Wykazano również, że siła mięśni jest słabsza u dziewcząt niż u chłopców z badanej populacji. Jednocześnie zaobserwowano, że w grupie wiekowej 11–13 lat znacznie zmniejszają się różnice dymorficzne wszystkich badanych cech sprawności fizycznej, natomiast zaznaczają się wyraźnie różnice cech somatycznych, co jest wynikiem większej masy i wysokości ciała u dziewcząt. Ponadto odnotowano, że największe różnice średnich arytmetycznych mocy między dziewczętami a chłopcami wystąpiły w wieku 11 i 14–15 lat (w kategorii wiekowej 7–10 wahały się od 0,26 cm do 1,02 cm).