Celem badania była charakterystyka świadomości innowacyjnej nauczycieli w kontekście reformy szkolnictwa. Badaniem objęto 280 osób z trzech uczelni wyższych na Pomorzu Zachodnim, w tym 120 studentów, 120 nauczycieli czynnych zawodowo i 40 nauczycieli akademickich. W badaniu wykorzystano kwestionariusz składających się z pytań otwartych i zamkniętych. Kategorię działalności innowacyjnej zastosowaną w badaniu oparto na propozycji S. Palki (1992), którą rozbudowano o przygotowywanie autorskich programów, cykli oraz elementów lekcji. Wyniki badania ujawniły brak znajomości założeń reformy edukacji u badanych, cenienie „świętego spokoju”, przywiązanie do odgórnego programu i przewodnika metodycznego oraz tendencję do korzystania z tych samych podręczników. Jedynie nieliczni nauczyciele czynni zawodowo podejmowali działania innowacyjne, co związane było z brakiem potrzeby ciągłego doskonalenia się oraz niedostatecznm warsztatem naukowym. Do podejmowanych, choć rzadko, działań innowacyjnych należało tworzenie cyklu lekcji, pojedynczych lekcji lub ich elementów, które mogłyby być podstawą do przygotowania programu autorskiego. Studenci podejmowali w trakcie studiów dwa rodzaje działalności innowacyjnej – prowadzili badania diagnostyczne w ramach pisania pracy dyplomowej oraz przygotowywali konspekty lekcji w ramach zajęć z dydaktyki i metodyki. W opinii nauczycieli akademickich studentów przygotowywano przede wszystkim do pracy dydaktycznej z uczniami, co potwierdzały przekonania na temat studiów wyższych nauczycieli czynnych zawodowo oraz studentów. Uczelnie zaniedbywały jednak kształcenie ogólnych predyspozycji do kreatywnych działań.