Badanie monograficzne Policyjnej Izby Dziecka w Toruniu miało na celu ukazanie specyfiki funkcjonowania tej placówki jako miejsca opieki doraźnej nad dziećmi i młodzieżą niedostosowaną społecznie w kontekście środowiskowych uwarunkowań jej działalności. W badaniu posłużono się analizą dokumentów, rozmową i obserwacją. Stworzono również obraz struktury społecznej placówki. Badaniem objęto wszystkich jej pracowników (11 osób) oraz wszystkich nieletnich zatrzymanych w Izbie w 1997 roku (860 zatrzymań, 548 zatrzymanych). Ponadto autorka badania omawia: 1) wybrane środowiskowe uwarunkowania działalności Policyjnej Izby Dziecka w Toruniu (w tym zestawienia liczebności nieletnich w związku z demoralizacją i karalnością w latach 1987-1995); 2) podstawy prawne regulujące funkcjonowanie Policyjnej Izby Dziecka w Toruniu; 3) strukturę społeczną Policyjnej Izby Dziecka w Toruniu (wśród pracowników przeważali mężczyźni powyżej 40. roku życia ze stażem pracy w Izbie do pięciu lat oraz wykształceniem średnim; wśród zatrzymanych dominowali chłopcy w wieku 13-16 lat, którzy popełnili przestępstwa i których zatrzymano na okres do 48 godzin); 4) działalność Policyjnej Izby Dziecka w Toruniu (w tym procedurę zatrzymania, opieki i pomocy doraźnej dla nieletnich); 5) bazę materialną Policyjnej Izby Dziecka w Toruniu. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że wobec nasilającego się problemu niedostosowania społecznego wśród dzieci i młodzieży działalność omawianego typu placówek jest uzasadniona i konieczna. Stanowią one instytucjonalną próbę odpowiedzi na: obniżanie się wieku sprawców czynów karalnych, tendencję wzrostową liczby nieletnich sprawców popełniających czyny o największym ciężarze gatunkowym, pojawienie się działań przestępczych w zorganizowanych grupach nieletnich.