Badanie miało na celu opis pozycji socjometrycznej dziecka z zaburzeniami rozwojowymi wśród jego rówieśników z klasy. Badaniem objęto 537 uczniów z klas II-VIII Szkoły Podstawowej nr 2 w Nowym Mieście Lubawskim, w tym 219 uczniów z zaburzeniami rozwojowymi (40,8% ogółu). Informacje na temat zaburzeń uczniów uzyskano na podstawie analizy dokumentów – karty zdrowia uczniów i opinii wydanych przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną. Do pomiaru pozycji socjometrycznej wykorzystano Socjometryczną Skalę Akceptacji Moreno. Wyniki badania ujawniły, że wśród ogółu uczniów najwięcej pozytywnych wyborów dokonano w kategoriach „sposób zachowania” (np. umiejętność wspólnej zabawy), „relacje interpersonalne” (np. sympatia) i „cechy osobiste” (np. poczucie humoru). W przypadku uczniów z zaburzeniami zachowania na pierwszym miejscu pod względem wskazań wystąpiła kategoria „cechy osobiste”, poza tym jednak kolejność pozostała podobna. We wskazaniach negatywnych, tak w przypadku uczniów bez zaburzeń, jak i z zaburzeniami zachowania, pierwsze miejsce zajęła kategoria „sposób zachowania” (np. rozmawia na lekcji, agresywność), następnie „osobiste antypatie” (np. „nie lubię jej/jego”) i wybory niesprecyzowane. Ogólnie rzecz biorąc, w wyborach uczniów największą rolę odgrywały zatem sposób zachowania kolegów, relacje interpersonalne i osobiste antypatie oraz cechy osobiste. W wyborach negatywnych zauważalny był wzrost wyglądu zewnętrznego oraz wyborów niesprecyzowanych. Status akceptacji przypadł ogółem 27,6% uczniów (27,8% w grupie uczniów z zaburzeniami zachowania), status przeciętny – 11,2% (odpowiednio 11,9%), status polaryzacji – 2,4% (2,3%), status izolacji – 38,7% (39,73%), status odrzucenia – 20,1% (18,3%). Największa różnica między uczniami bez z zaburzeń i z zaburzeniami wystąpiła zatem w przypadku statusu „odrzucenie” i wyniosła 2,2% na korzyść uczniów z zaburzeniami zachowania.