Celem badania była charakterystyka postaw dzieci wobec ubóstwa. Sformułowano następujące pytania badawcze: Co dzieci wiedzą o uczuciach ludzi biednych? Czy i jakie są różnice tej wiedzy u dzieci ze środowisk o niedostatku i zasobności? Czy i jakie są różnice wiedzy o uczuciach ludzi biednych u dziewcząt i chłopców? Co dzieci czują w związku z biedą? Czy i jakie są różnice w tych przeżyciach dzieci ze środowisk niedostatku i zasobności? Czy i jakie są różnice w tych przeżyciach dziewcząt i chłopców? W badaniu wzięło udział 560 dziewcząt (332 ze szkół publicznych i 228 ze szkół prywatnych) oraz 630 chłopców (337 ze szkół publicznych i 293 ze szkół prywatnych). Do zebrania materiału wykorzystano kwestionariusz ankiety z pytaniami otwartymi. 415 osób ze szkół publicznych i 309 ze szkół prywatnych uważało, że ludzie biedni są depresyjni, mają poczucie winy, odczuwają lęk i zagrożenie (różnica o charakterze istotnym statystycznie). Zdaniem 289 uczniów szkół publicznych i 162 ze szkół prywatnych biedni ludzie mają negatywne uczucia związane z porównywaniem się z innymi (różnica istotna statystycznie). W opinii 64 osób ze szkół publicznych i 59 ze szkół prywatnych biedni ludzie mają poczucie samotności i odrzucenia (różnica istotna statystycznie). Tylko 23 osoby ze szkół publicznych i siedem z prywatnych przypisało biednym ludziom pozytywne uczucia. Chłopcy okazali się nieco bardziej skłonni niż dziewczynki do przypisywania biednym depresji, poczucia winy, lęku i zagrożenia. Różnica istotna statystycznie wystąpiła między dziewczynkami a chłopcami w zakresie świadomości negatywnych uczuć związanych z porównywaniem z innymi – 235 takich wypowiedzi wśród chłopców i 216 wśród dziewcząt. Dzieci ze szkół publicznych w obliczu biedy odczuwają lęk, zagrożenie, żal i smutek (35,73%), w nieco mniejszym stopniu zaś – współczucie i chęć pomocy biednym ludziom (34,45%); obojętność odczuwało 13,5% respondentów z tej grupy. Wśród dzieci ze szkół prywatnych 39,82% w obliczu biedy odczuwało lęk, zagrożenie, smutek i żal, 32,5% chciałoby w takiej sytuacji pomóc, 21,96% to uczniowie obojętni albo zniechęceni, a 5,71% odczuwało wtedy złość, bunt i chęć zmiany. Między chłopcami a dziewczynkami wystąpiła w tym zakresie różnica istotna statystycznie – dziewczynki częściej wymieniały współczucie i chęć pomocy, także częściej przeżywały smutek i żal w obliczu ubóstwa niż chłopcy.