Cele badania były następujące: ukazanie sposobu rozumowania studentów, którzy mają trudności w uczeniu się geometrii; wskazanie hipotetycznych przyczyn tych trudności; scharakteryzowanie postaw studentów wobec zadań matematycznych; zaprezentowanie sugestii, w jaki sposób można pozytywnie wykorzystać błędne rozumowania studentów, by mogli zmienić swoje postawy. W celu diagnozy przeanalizowano prace pisemne z ćwiczeń i egzaminu końcowego (lata 1994–1998), prace pisemne z ćwiczeń z roku akademickiego 1997/1998; przeprowadzono także wywiady ze studentami. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że niemiarodajne są rozwiązania zadań analogiczne do przykładowych rozwiązań. Wnioski z tego typu zadań mogłyby być ciekawsze i bardziej wartościowe, jeśli studenci nie mieliby do dyspozycji przykładowych rozwiązań. Warto analizować ze studentami błędne rozwiązania, by mogli przekonać się o istocie błędu. Takie rozmowy naprowadzają studentów na prawidłowe rozwiązanie i sprawiają, że mogą oni krytycznie przeanalizować własne rozwiązanie. Dzięki tej metodzie studenci kształtują twórczą postawę wobec zadań matematycznych. Głównym problemem studentów pierwszego roku matematyki jest odnoszenie się do empirii, często naiwnej – to nie pozwala na prawidłowe rozwiązanie zadań geometrycznych. Mimo to warto podtrzymywać w studentach tendencję do korzystania z doświadczenia – z ukierunkowaniem jednak na myślenie dedukcyjne. Zagadnienie o punktach stałych przekształceń powinno być omawiane podczas zajęć z geometrii nieco szerzej. Warto także skorzystać z błędnych rozwiązań wykonanych przez studentów i włączyć je do zbiorów zadań. Omówienie ich podczas kursu geometrii pogłębiłoby rozumienie metody matematycznej wśród studentów.