Celem badania było udzielenie odpowiedzi na pytanie o stopień otwartości na innych u młodzieży oraz o zależność między ujawnianiem się a płcią, przeżywanym lękiem i wiekiem uczniów. Badaniem objęto 120 uczniów klas I-IV liceum ogólnokształcącego, w tym 82 dziewczęta i 38 chłopców. W badaniu wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego z zastosowaniem Kwestionariusza Ujawniania Siebie S.M. Jourarda, Kwestionariusza STAI Ch. Spielbergera, R.L. Gorshucha i R. Lushena oraz zmodyfikowanej skali ocen Lęk i nierealny optymizm w tłumaczeniu I. Pufal-Struzik. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że młodzież odczuwała silną potrzebę otwartości w związku z problemami dorastania. Duża grupa badanych uczniów przeżywała silny lęk (67% – lęk w reakcji na badanie psychologiczne, 50% – lęk jako cechę osobowości), którego natężenie sugerowało utratę znaczenia przystosowawczego i przybranie charakteru dezaptacyjnego, co było szczególnie dostrzegalne w negatywnym obrazie przyszłości u młodzieży. Problem podwyższonego lęku u młodzieży wskazywał na potrzebę kontaktu z zaufanymi i akceptującymi osobami dorosłymi, wobec których uczniowie mogliby być otwarci (ujawniający się). Dlatego konieczna była większa aktywność rodziców i nauczycieli w zakresie stwarzania korzystnego dla otwartości klimatu środowiska wychowawczego młodzieży. Wskazane byłoby również wsparcie psychologów w uświadamianiu rodzicom, nauczycielom i uczniom znaczenia ujawniania się w relacjach interpersonalnych.