Celem badania było określenie, czy pamięć nieopisowa istotnie różni się u kobiet i mężczyzn, czy różnicom w budowie mózgowia wynikającym z płci towarzyszą różnice czynnościowe. Jako podstawę do oceny pamięci nieopisowej przyjęto pamięć proceduralną o charakterze wzrokowo-przestrzennym. Badaniem objęto 84 studentów Akademii Medycznej w Łodzi, 52 kobiety i 32 mężczyzn, średnia wieku: 21 lat. Badanie wykonano za pomocą labiryntu elektrycznego; u wszystkich badanych powtórzono je dwukrotnie w odstępach tygodniowych; następnie u 23 kobiet i 15 mężczyzn powtórzono je w następnym tygodniu, u 25 kobiet i 14 mężczyzn wydłużono przerwę między trzecim a czwartym badaniem do czterech tygodni. Na podstawie wyników badanych obu płci stwierdzono ciągłe doskonalenie nabywanej umiejętności w miarę kolejnych powtórzeń; czterotygodniowa przerwa nie miała wpływu na wyniki. Stwierdzono, że mężczyźni szybciej osiągali lepsze wyniki, ale tylko w parametrze liczby prób do osiągnięcia kryterium zapamiętywania; czterotygodniowa przerwa zaburzyła regularność cyklu uczenia się ze względu na liczbę prób u kobiet i czas uczenia u mężczyzn, nie miała wpływu na wyniki u obu płci. Zauważono tendencję w uzyskiwaniu lepszych wyników w krótszym czasie u mężczyzn w pierwszym tygodniu uczenia się, szczególnie w zakresie czasu uczenia się; w pozostałych tygodniach uczenia się nie stwierdzono istotnych różnic między wynikami, poza przypadkiem, gdy mężczyźni w czwartym tygodniu musieli wykonać więcej prób do osiągnięcia kryterium zapamiętania niż kobiety i wykonywali więcej błędów. Stwierdzono, że wykazana różnica w tempie i sposobie uczenia się tego samego zadania u kobiet i mężczyzn może wiązać się z zaobserwowanym przez innych autorów zróżnicowaniem morfologicznym mózgowia u obu płci.