Celem badania było określenie związku między wskaźnikami inteligencji emocjonalnej – m.in. stylami atrybucyjnymi, lękiem i zmiennymi temperamentalnymi – a wynikami w Teście Kompetencji Szkolnych (TKS). W jednej grupie uczniów przeprowadzono test lęku – Inwentarzem Stanu i Cechy Lęku Spielbergera – a w drugiej test na reaktywność. Stwierdzono, że uczniowie przypisujący sukcesy przyczynom wewnętrznym otrzymywali wyższe wyniki w TKS niż uczniowie przypisujący swoje sukcesy przyczynom zewnętrznym. Uczniowie z wysokim poziomem lęku mieli gorsze zarówno stopnie z matematyki i polskiego, jak i wyniki w TKS, ale wyniki w TKS były wyższe niż ich standaryzowane stopnie; odwrotną zależność odnotowano w grupie osób z niskim poziomem lęku; różnice między osobami z wysokim oraz niskim poziomem lęku były mniejsze w TKS niż w stopniach szkolnych; uzyskany efekt został powtórzony w grupie, w której mierzono reaktywność. Uznano, że TKS daje większą szansę osobom z wysokim poziomem lęku, niż gdyby były przyjmowane do szkół średnich na podstawie stopni z tradycyjnego egzaminu; taka forma powinna dawać szansę uczniom z różnych powodów niedocenianym przez szkołę.