Badanie miało charakter pilotażowy; jego przedmiotem było e-ocenianie. W badaniu wzięło udział po 100 egzaminatorów sprawdzianu, egzaminu gimnazjalnego w części humanistycznej, egzaminu gimnazjalnego w części matematyczno-przyrodniczej i egzaminu maturalnego z matematyki. Wszyscy badani pochodzili z obszaru OKE Kraków, z powiatów, w których średni wynik był najbardziej zbliżony do średniej krajowej. Celem badania było określenie zależności efektu egzaminatora od strategii oceniania (ocenianie zadań w sekwencji całej pracy a ocenianie zadaniami) oraz techniki oceniania (ocenianie tradycyjne i z wykorzystaniem internetu). W badaniu wykorzystano kwestionariusz egzaminatora, kwestionariusz przewodniczącego zespołu egzaminatorów oraz prace egzaminowanych z sesji egzaminacyjnej 2007 roku. Do e-oceniania wybrano 1048 prac ze sprawdzianu, 529 prac z egzaminu gimnazjalnego w części humanistycznej, 744 – w części matematyczno-przyrodniczej oraz 522 prace z egzaminu maturalnego z matematyki na poziomie rozszerzonym. Do oceniania tradycyjnego wybrano odpowiednio: 50, 30, 36 i 30 prac. Wyniki pilotażu pozwoliły stwierdzić, że zmiana sposobu oceniania jest możliwa do wprowadzenia w systemie egzaminów zewnętrznych oraz może być zaakceptowana przez egzaminatorów, co potwierdziły ich opinie. Zdaniem badanych zmiana technologii oceniania nie sprawiała im kłopotów i dotyczyło to nawet tych osób, które początkowo obawiały się pracy przy komputerze. Wśród argumentów za wprowadzeniem e-oceniania wymieniono możliwość skoncentrowania się na zagadnieniach merytorycznych z pominięciem konieczności zarządzania pracami organizacyjnymi związanymi z ocenianiem. W trakcie pilotażu zaobserwowano również znaczną oszczędność czasu w stosunku do szacowanego przez egzaminatorów czasu oceniania metodą tradycyjną, między innymi z powodu zwolnienia egzaminatorów z wielu prac administracyjnych. Stwierdzono również, że bardziej efektywnie oceniano odpowiedzi do krótkich, lepiej ustrukturyzowanych zdań, niż do zadań wymagających dłuższych odpowiedzi. Ocenianie zadań o dłuższych rozwiązaniach wymagało staranniejszego niż to było możliwe w pilotażu przygotowania zadań weryfikujących stosowanych do monitorowania jakości oceniania. Ponadto odpowiedzi do zadań o dobrze funkcjonującej skali (schemacie oceniania) były mniej obciążone efektem egzaminatora.