Celem badania było znalezienie odpowiedzi na pytanie, jaki wpływ na elementarną twórczość poetycką trzecioklasistów wywierają czynniki stymulujące i od czego one zależą. Badaniem objęto 572 uczniów klas trzecich i 286 nauczycieli klas początkowych z 10 różnych, dobranych losowo szkół podstawowych Opolszczyzny – pięciu wiejskich i pięciu miejskich. Zastosowano naturalny eksperyment dydaktyczny, ponadto testy osiągnięć szkolnych, sondaż – wywiad z dziećmi i ankietę dla nauczycieli, dokumentoskopię – analizę wytworów dzieci, obserwację uczestniczącą. Na podstawie wyników zastosowanych w sprawdzianie testowym wyłoniono cztery klasy eksperymentalne – dwie wiejskie i dwie miejskie. W klasach eksperymentalnych i kontrolnych przeprowadzono program obejmujący zajęcia wprowadzające, mające na celu rozwinięcie umiejętności pisania, zajęcia doskonalące umiejętność pisania wierszy, układanie wierszy pod wpływem różnych czynników inspirujących – plener, muzyka malarstwo, proza; w klasach kontrolnych nie przeprowadzano ćwiczeń usprawniających i doskonalących umiejętność tworzenia. Pod względem efektywności czynników stymulujących pierwsze miejsce zajął czynnik plenerowy – 80,5%, następnie muzyczny – 80,2%, malarski – 75,9%, prozatorski – 75,5%. Badanie dostarczyło argumentów potwierdzających celowość systematycznego wprowadzania czynników inspirujących poetycką twórczość dziecka. Potwierdzono słuszność założenia o szerokich zdolnościach uczniów w edukacji wczesnoszkolnej. Sformułowano postulaty dotyczące wspierania poetyckiej postawy twórczej w edukacji wczesnoszkolnej.