Przedmiotem badania były wady w artykulacji u dzieci w wieku przedszkolnym. W badaniu uczestniczyło 63 dzieci z Gliwic. Wady artykulacyjne podzielono na trzy grupy: elizje (brak realizacji wybranego fonemu w wymowie), substytucje (artykulacja fonemu mieści się w polu realizacji innego) oraz deformacje dźwięku (realizacja wybranego fonemu wykracza poza normę). Do zebrania materiału wykorzystano kwestionariusz obrazkowy w opracowaniu G. Demel. Na podstawie zgromadzonego materiału wykazano, że wśród dzieci trzy- i czteroletnich u 18% wystąpiły deformacje dźwięku; w tej grupie substytucje i elizje potraktowano jako normę rozwojową. Wśród pięcio- i sześciolatków deformacja głosek wystąpiła u 42% badanych, a substytucja u blisko 10%. U sześcio- i siedmiolatków było blisko 45% dzieci z artykulacją deformującą głoski i około 13% z artykulacją substytucyjną. Nie stwierdzono elizji w żadnej z grup wiekowych.