Badanie dotyczyło oceniania, m.in. stosowania oceny opisowej. Na podstawie rozmów z nauczycielami, analizy dokumentacji i obserwacji sformułowano następujące wnioski: większość nauczycieli sądziła, że w szkole powinny być oceny, gdyż pozwalają one lepiej kontrolować i weryfikować bieżącą wiedzę ucznia – co być może wynikało z nieznajomości podstaw, istoty i znaczenia oceny opisowej; większość nauczycieli była zdania, że oceniać należy podczas całej jednostki lekcyjnej; ocena semestralna to obraz wiedzy i włożonego wysiłku dziecka; przez nauczycieli stosowany był model tradycyjno-legalistyczny – wiedza weryfikowana w postaci not szkolnych zgodnie z zarządzeniem MEN nr 19 z 24 września 1992; nauczyciele uważali, że ocena opisowa jest dokładniejsza od stopnia; jako podstawową formę oceny opisowej powszechnie stosowano arkusz obserwacyjny; nauczyciele mieli trudności w redagowaniu oceny opisowej, dlatego jej unikali, trudności były spowodowane przez zbyt liczne klasy, brak szkoleń dotyczących tego problemu; pedagodzy opierali pracę dydaktyczno-wychowawczą na obserwacji i zapisywali swoje spostrzeżenia w specjalnych zeszytach; każdy nauczyciel miał swoje kryteria oceniania; w formułowaniu oceny opisowej większość nauczycieli korzystała z gotowego szablonu-wzorca narzuconego przez szkołę i dydaktyków; nauczyciele byli świadomi pozytywnych następstw stosowania nowego systemu weryfikacji dla nich samych, rodziców i dzieci.