Celem badania było znalezienie odpowiedzi na pytanie, w jakiej mierze poziom percepcji wzrokowej i słuchowej warunkuje powodzenie dziecisiedmioletnich w nauce czytania. Pytania szczegółowe: jaki poziom rozwoju osiągają podstawowe funkcje psychofizyczne u dzieci; jakimi sposobami czytają dzieci o różnym poziomie rozwoju funkcji psychofizycznych; w jakim stopniu różny poziom funkcji psychofizycznych rzutuje na poprawność czytanych tekstów; w jakim stopniu zaburzenia funkcji słuchowej i wzrokowej wpływają na poziom rozumienia czytanych głośno tekstów. Badaniem objęto 60 uczniów klas pierwszych. Zastosowano test czytania głośnego (53 wyrazy), test percepcji wzrokowej L. Bender – E. Kopitz, próbę słuchową M. Stambak. Stwierdzono, że dzieci z funkcjami psychofizycznymi pozostającymi w normie mogły pod koniec pierwszej klasy czytać sposobem wyrazowym lub mieszanym, dzieci z zaburzeniami funkcji wzrokowej i o podwójnych zaburzeniach napotykały poważniejsze trudności w czytaniu. Bardzo dobry poziom czytania osiągnęły dzieci bez zaburzeń, podobny poziom osiągały dzieci z obniżeniem jednej funkcji – słuchowej lub wzrokowej; najsłabiej czytały dzieci z obniżeniami obu funkcji. Najczęściej popełnianym błędem była zamiana elementów, następnie błędy dodawania – głównie głosek i sylab, błędy opuszczania elementów – głównie głosek, sporadycznie występowało przestawianie elementów. W zakresie rozumienia tekstu głośno czytanego 30% odpowiedziało właściwie na wszystkie pytania, 51,7% częściowo, 18,3% niewłaściwie; rozumienie tekstu najbardziej utrudniały sprzężenia zaburzonych funkcji wzrokowej i słuchowej, przejawiające je dzieci uzyskiwały najniższy wskaźnik rozumienia tekstu.