Badanie przeprowadzono w ramach programu PHARE/UPET/IMPROVE, w którym na zasadach eksperymentu pedagogicznego wdrażane były modułowe dokumentacje programowe w zasadniczych szkołach zawodowych i technikach, opracowane przez Biuro Koordynacji Kadr. Jednym z podstawowych elementów oceny efektywności kształcenia zawodowego był pilotażowy ujednolicony egzamin z nauki zawodu operatorów obrabiarek skrawających. W 1997 roku w eksperymencie brały udział 44 szkoły zawodowe prowadzące kształcenie w 27 zawodach; ujednoliconym egzaminem objęto 97 uczniów z pięciu szkół zawodowych. Egzamin składał się z dwóch części: pierwszego dnia uczniowie rozwiązywali zadanie egzaminacyjne zwane tekstem przewodnim i wykonywali określone części maszyn (tzw. próba pracy; łącznie pięć godzin), drugiego rozwiązywali test z zakresu programowania obrabiarek CNC (90 minut). Stwierdzono, że uczniowie byli słabo przygotowani teoretycznie i praktycznie – brak ocen celujących i bardzo dobrych, 6,1% ocen dobrych, 38,1% miernych, 7,2% niedostatecznych. Najwięcej problemów sprawiły uczniom następujące zadania: czytanie rysunku – zadanie wykonane w 65%, planowanie obróbki części wykonywanej na frezarce – 58%, wykonanie szczęki ścisku – 46,4%, niektórzy uczniowie nawet nie rozpoczęli obróbki, część druga testu z zakresu programowania obrabiarek CNC – 53,8%. Jako przyczyny słabych wyników egzaminu wskazywano: złe wyposażenie warsztatów szkolnych w obrabiarki i narzędzia, brak odpowiedniego asortymentu robót, wykonywanie przez uczniów odbywających praktyczną naukę zawodu tych samych prac przez cały okres nauki, brak podręczników korelujących z modułowymi programami nauczania, małe uzdolnienia i niechęć do nauki uczniów podejmujących naukę w zawodzie. Ponad 90% oceniających – komisje egzaminacyjne, uczniowie, ewaluatorzy zewnętrzni – uznali zadania egzaminu za przeciętnie trudne; wyjątkową akceptację zyskała procedura i organizacja egzaminu ze względu na jednoznaczność w interpretowaniu poszczególnych zadań i obiektywizm oceniania.