Celem badania było określenie oczekiwań bezrobotnych kobiet wobec rynku pracy. W badaniu uczestniczyło 100 kobiet z wykształceniem średnim ogólnym oraz podstawowym. Wypełnione ankiety otrzymano od 64 kobiet (40 miało wykształcenie średnie, a 24 – podstawowe). W ankiecie pytano o: oczekiwania w sferze zawodowej, oczekiwania wobec poradnictwa zawodowego oraz osobiste odczucia jako osoby bezrobotnej. Sformułowano następujące pytania badawcze: czy długotrwale bezrobotne kobiety chcą rzeczywiście pracować; jakiego rodzaju pracy oczekują; czy podejmują jakiekolwiek działania, aby przetrwać okres bezrobocia i stać się czynnymi zawodowo? 20 kobiet z wykształceniem średnim chciałoby pracować w biurze, sześć w księgowości, dwie jako nauczycielki, a dwie w handlu. Wśród osób z podstawowym wykształceniem dziewięć zatrudniłoby się jako sprzątaczki, trzy jako sprzedawcy, trzy chciałyby wykonywać pracę nakładczą, po dwie – pomocy kuchennej i portierki. Dziewięć osób zadeklarowało podjęcie jakiejkolwiek pracy. 16 kobiet z podstawowym wykształceniem w okresie pozostawania na bezrobociu otrzymało przynajmniej jedną propozycję pracy; wśród kobiet ze średnim wykształceniem liczba respondentek, które otrzymały propozycję, wyniosła 29. Badane z podstawowym wykształceniem deklarowały, że nie podjęły oferowanej pracy z powodów obiektywnych, np. zły stan zdrowia, brak odpowiednich kwalifikacji, nieaktualność oferty w momencie aplikowania. Podobnie deklarowały respondentki z wykształceniem średnim. Jedna bezrobotna z podstawowym wykształceniem i trzy ze średnim ogólnym skorzystały ze skierowań do pracy na czas określony. Wszystkie kobiety szukały pracy także na własną rękę – śledziły ogłoszenia prasowe, pytały znajomych, korzystały z pośrednictwa pracy, bezpośrednio kontaktowały się z pracodawcami. Okazało się jednak, że mimo tak różnorodnych form poszukiwania pracy respondentki poświęcały temu zajęciu zbyt mało czasu – do pięciu godzin tygodniowo. 28% badanych pozostawało bez pracy do trzech lat, 22% – do dwóch lat, a 19% – przez blisko cztery lata. 54% badanych z podstawowym wykształceniem uważało, że powodem ich bezrobocia są zbyt niskie kwalifikacje, na drugim miejscu brak ofert pracy (42% wskazań). W przypadku respondentek z wykształceniem proporcje te były odmienne – 60% upatrywało przyczyn w braku ofert pracy, a na drugim miejscu – w zbyt niskich kwalifikacjach (38%). 25% kobiet z podstawowym wykształceniem i 30% ze średnim uważało, że brak pracy w ich przypadku jest spowodowany złym stanem zdrowia. 62,5% respondentek z podstawowym wykształceniem i 70% ze średnim ogólnym zadeklarowało gotowość do podwyższania kwalifikacji zawodowych. 25% osób z podstawowym wykształceniem wybrałoby kurs szwaczki, 20% – kurs krawcowej, a 20% – kurs obsługi komputera. Wśród ankietowanych z wykształceniem średnim najpopularniejszy okazał się kurs obsługi komputera (40%), w dalszej kolejności: kurs księgowości komputerowej (33%) i kurs maszynopisania (30%).