Celem badania była diagnoza oczekiwań młodych ludzi odnoszących się do przyszłych partnerów życiowych oraz modelu małżeństwa. Próba badawcza liczyła 120 osób (w tym 60 dziewcząt oraz 60 chłopców) w wieku od 16 do 20 lat. Zgodnie z deklaracjami respondenci byli już zaangażowani przynajmniej w jeden silny związek uczuciowy. Z badanymi przeprowadzono rozmowę psychologiczną, której odpowiedzi naniesiono na skalę Likerta (młodzież pytano m.in. o oczekiwania dotyczące poziomu inteligencji, wykształcenia czy statusu materialnego potencjalnego partnera małżeńskiego). Uczestników badania poproszono także o porównanie oczekiwań odnoszących się do przyszłego małżonka z wyobrażeniami dotyczącymi siebie w poszczególnych sferach. W badaniu wykorzystano również Inwentarz Bem w adaptacji M. Strykowskiej do określenia orientacji seksualnej respondentów. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że czynnik płci w istotny sposób różnicował oczekiwania ankietowanych wobec sukcesów zawodowych przyszłych partnerów oraz ich statusu materialnego. Zgodnie z uzyskanymi odpowiedziami chłopcy oczekiwali, że ich przyszłe żony odniosą niższy sukces od nich samych. Oczekiwania dziewcząt natomiast zakładały większy sukces zawodowy i finansowy ich przyszłych mężów. Dodatkowo okazało się, że osoby androgeniczne oraz zmaskulinizowane (zwłaszcza wobec siebie) miały większe oczekiwania dotyczące wielkości sukcesów zawodowych i finansowych niż osoby niezróżnicowane. Analiza zgromadzonego materiału pozwoliła wykazać, że badani o orientacji „męskiej” lub androgenicznej antycypowały większe sukcesy osobiste niż osoby o orientacji „żeńskiej” lub o nieokreślonej orientacji seksualnej.