Przedmiotem badania były pojęcia wartościujące wśród nauczycieli. Narzędziem badawczym była autorska ankieta skalowa (ze skalą od 0 do 10 punktów). Respondentów poproszono: Określ, stawiając krzyżyk w odpowiednim punkcie dziesięciostopniowej skali, swoje rozumienie podanych pojęć wartościujących (10 – wartość najwyższa). Wyobraź sobie, że niżej wyszczególnione wyrazy łączysz z wyrażeniem: stopień znajomości materiału rzeczowego. Badaniu poddano 15 pojęć: bardzo dobry, dobry, dość dobry, mierny, niedostateczny, niewystarczający, poprawny, pozytywny, przeciętny, skandaliczny, słaby, świetny, wystarczający, zadowalający, znakomity. W badaniu wzięło udział 118 nauczycieli. Przeanalizowano 89 ankiet nauczycieli języka polskiego w szkołach średnich. Hierarchia pojęć wartościujących wśród nauczycieli przedstawiała się następująco: znakomity, świetny, bardzo dobry, dobry, dość dobry, pozytywny, zadowalający, poprawny, przeciętny, wystarczający, słaby, mierny, niewystarczający, niedostateczny oraz skandaliczny. W miarę jednoznacznie nauczyciele rozumieli takie pojęcia jak: skandaliczny, znakomity, świetny, mierny oraz bardzo dobry. Mało precyzyjnie definiowano pojęcia: niedostateczny, zadowalający, dość dobry, poprawny, przeciętny oraz dobry. Do pojęć oceniających wysoko – na podstawie odpowiedzi respondentów – zaliczono: znakomity, świetny, bardzo dobry; do oceniających nisko: słaby, mierny, niewystarczający, niedostateczny, skandaliczny; do oceniających średnio: pozostałe siedem pojęć. Wyniki badania wykazały, że nauczyciele w różny sposób rozumieją pojęcia związane z ocenianiem uczniów – mimo że samo ocenianie jest precyzyjną i sformalizowaną dziedziną życia szkolnego. W jeszcze większej skali różnice te ujawniają się podczas porozumiewania się nauczycieli z uczniami i rodzicami.