Przedmiotem badania były opinie nauczycieli na temat oceniania. Badaniem objęto 240 osób. Dla większości nauczycieli najbardziej zobiektywizowaną ocenę umożliwiały formy pisemne (82%), na drugim miejscu pojawiła się kontrola ustna wiadomości uczniów. Około 40% badanych uznawało metody sprawdzające umiejętności praktyczne uczniów. Jedna czwarta nauczycieli wypowiedziała się na temat obserwacji jako dającej możliwość wystawiania obiektywnych ocen. Najczęściej stosowanymi przez nauczycieli kryteriami oceniania były: wkład pracy, aktualny stan wiedzy ucznia i poczynione postępy w nauce. 20% badanych wykluczyło możliwość subiektywizmu w ocenianiu swoich uczniów, 70% badanych uważało, że subiektywizm ocen jest wynikiem braku ujednoliconych kryteriów oceniania. 30% nauczycieli uważało, że emocjonalny stosunek nauczyciela do ucznia jest powodem subiektywnego oceniania. Dwukrotne sprawdzanie, jako metodę podnoszącą obiektywność oceny, stosowało 10% badanych, a ponad połowa nie wykorzystywała jej nigdy. Rzadkie komentarze do prac uczniów raczej dotyczyły poziomu ich staranności, niż stanowiły recenzję. 85% nauczycieli uważało, że ocena przede wszystkim motywuje uczniów do nauki. Ocena postrzegana była również jako wskaźnik wiedzy ucznia lub nagroda/kara za jego pracę. Podczas oceniania nauczycielom towarzyszyły najczęściej niepewność i obawy, niezależnie od stażu. Ocenę sześciostopniową uważano na ogół za wystarczającą, choć część badanych wskazywała, że jest za krótka, część zaś postulowała wprowadzenie oceny opisowej.