Przedmiotem badania była edukacja menedżerska w Polsce. Badaniem objęto 630 placówek, w tym 175 jednostek państwowych wyższych szkół i 430 innych organizacji edukacyjnych. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że szkoły państwowe kształcące menedżerów zlokalizowane były najczęściej w województwie warszawskim, trójmiejskim, katowicko-częstochowskim i dolnośląskim. Najczęściej szkoły te prowadziły programy studiów licencjackich i magisterskich, kursy i szkolenia oraz studia podyplomowe. Na kierunkach prowadzonych przez szkoły wyższe pojawiały się przedmioty z zakresu ekonomii menedżerskiej, zarządzania strategicznego, zarządzania marketingowego, prawa (gospodarczego, handlowego, administracyjnego itp.), zarządzania zasobami (ludzkimi, finansowymi itp.), psychologii zarządzania (komunikacja interpersonalna, negocjacje, podejmowanie decyzji itp.). Ważne miejsce w programie nauczania tych szkół zajmowała nauka języków obcych, głównie angielskiego i niemieckiego. Placówki edukacyjne niepaństwowe organizowane były najczęściej przez osoby prywatne, spółki różnego typu, towarzystwa, fundacje itp. Były to na ogół osoby pracujące na uczelniach wyższych, w przedsiębiorstwach o wysokich wynikach ekonomicznych czy w instytucjach badawczych. Zdarzali się również specjaliści zachodni i osoby na stażach zagranicznych. Średnia liczba wykładowców w takich placówkach wynosiła 30 osób. Większość zatrudniona była w niepełnym wymiarze godzin na umowę-zlecenie. Dla nielicznych zatrudnionych na etat był to drugi etat, najczęściej po etacie na uczelni publicznej (80%). Sporą liczbę wykładowców stanowili wizytujący profesorowie zagraniczni. Wśród wykładowców znajdowało się 40% magistrów, około 40% profesorów i doktorów habilitowanych oraz około 20% doktorów. 85% kadry zatrudnionej w niepaństwowych placówkach edukacyjnych to pracownicy wyższych szkół niepaństwowych, a 49,5% – pracownicy innych firm edukacyjnych. Wyższe szkoły niepaństwowe miały program nauczania bardzo zbliżony do szkół państwowych.