Celem badania było poznanie opinii nauczycieli techniki na temat edukacji ogólnotechnicznej. W badaniu posłużono się metodą sondażu diagnostycznego oraz techniką ankiety, którą rozprowadzono wśród nauczycieli techniki – studentów studiów zaocznych Uniwersytetu Opolskiego. Do analizy zakwalifikowano 160 ankiet. Wśród badanych znalazły się 52 osoby studiujące na studiach magisterskich jednolitych, 36 osób z cyklu zawodowego-licencjackiego oraz 72 osoby ze studiów podyplomowych. Większość badanych stanowili mężczyźni o średnio 12-letnim stażu pracy, pochodzący z miasta oraz z rodzin inteligenckich. Wyniki badania ujawniły, że zdaniem nauczycieli techniki najważniejszym elementem kształcenia, potrzebnym w nauczaniu techniki, były cele kształcenia. Najczęściej nauczyciele formułowali szczegółowe cele kształcenia (38,1%), choć niemal równie często poprzestawali na ogólnych (36,8%). Najczęściej wymienianymi przez badanych metodami kształcenia, które stosowali w swojej pracy dydaktycznej, były metody praktyczne (48,5%), następnie problemowe (32,9%) i najrzadziej podające (18,6%). Metody te dobierano przede wszystkim ze względu na poziom wiedzy uczniów (53,4%), choć brano też pod uwagę treści i możliwości pracowni (19,2%) oraz cele kształcenia (15,3%). Większość nauczycieli pracowała w systemie pracowniano-lekcyjnym (45,4%), następnie klasowo-lekcyjnym (35%). Najrzadziej prowadzono zajęcia pozalekcyjne i pozaszkolne. 65,5% badanych zawsze strukturyzowało treści kształcenia, natomiast 34,5% tylko czasem. Nauczycieli poproszono o uszeregowanie według ważności zasad dydaktycznych, czego rezultatem była kolejność: wiązanie teorii z praktyką, przystępność, systematyczność, poglądowość, samodzielność, trwałość wyników nauczania.