Celem badania było określenie zależności między zagrożeniami społecznymi a aspiracjami młodzieży w okresie transformacji systemowej. W badaniu uczestniczyło 140 uczniów klas trzecich ze szkół średnich i zasadniczych zawodowych w Zespole Szkół Zawodowo-Technicznych w Sosnowcu. Do zebrania materiału wykorzystano takie narzędzia jak: ankieta, test niedokończonych zdań, test wyboru wartości Rokeacha oraz obserwacja uczestnicząca. W hierarchii marzeń i dążeń młodzieży pojawiły się takie elementy jak: szczęście rodzinne (104 wskazania), urządzenie się w życiu (71), założenie własnego biznesu (36), zdobycie majątku (32), uzyskanie kariery naukowej (16), zrobienie czegoś trwałego dla społeczeństwa (12) oraz piastowanie władzy (osiem wskazań). 36% respondentów po ukończeniu szkoły średniej chciałoby studiować, 22% ukończyć szkołę pomaturalną albo technikum. 6% badanych zamierzało podjąć pracę i jednocześnie kontynuować naukę. 22,85% chciało tylko pracować, 5,71% założyć własną rodzinę, 4,28% wyruszyć w podróż zagraniczną, a 2,14% samodoskonalić się. Za największe zagrożenie młodzież uznała bezrobocie (60%), w dalszej kolejności – złą sytuację finansową (30%). 14,3% uczniów negatywnie oceniło przemiany społeczno-ekonomiczne. 9% ankietowanych dostrzegało własną niemożność kontynuowania nauki na studiach. 5% z dezaprobatą wypowiadało się na temat polityki państwa oraz własnego lenistwa. Zdaniem 60% respondentów aktualne bezrobocie było tragedią, katastrofą, niekorzystnym zjawiskiem, przeszkodą w znalezieniu pracy. W opinii 76,4% badanych sukces i powodzenie życiowe zależały przede wszystkim od poziomu wykształcenia. 71% uczniów niekorzystnie oceniło cechy własnej osobowości – respondenci z tej grupy mieli niskie poczucie wartości, niską samoocenę, nie wierzyli we własne możliwości, byli nieśmiali i odczuwali lęk.