Przedmiotem badania były możliwości i przeszkody w szkoleniach i przekwalifikowaniu osób niepełnosprawnych. Badanie przeprowadzono w Radomiu i gminach obsługiwanych przez Rejonowy Urząd Pracy w tym mieście. W pierwszym etapie wzięło udział 60 niepełnosprawnych, którzy odbyli szkolenia w latach 1995-1996. W kolejnym etapie uczestniczyło 60 osób niepełnosprawnych nieprzeszkolonych, którzy znaleźli się w grupie kontrolnej. Badana populacja liczyła zatem 120 osób. 103 respondentów mieszkało w mieście, a 17 na wsi. Dziewięciu legitymowało się wyższym wykształceniem, siedmiu – pomaturalnym, dziewięciu ukończyło liceum ogólnokształcące, 27 – średnią szkołę zawodową, 35 – zasadniczą zawodową, 32 – podstawową. Jedna osoba miała wykształcenie niepełne podstawowe. 29,2% respondentów było niepełnosprawnych ruchowo, 25% miało zaburzenia neurologiczne. 3,3% badanych nigdy wcześniej nie pracowało. 8,3% osób pracowało wcześniej w zawodzie specjalisty, 20% technika, 9,2% pracownika biurowego, 5,8% pracownika usług osobistych, 3,3% rolnika, 28,3% robotnika przemysłowego, 9,2% montera i operatora maszyn. 4,2% badanych wykonywało wcześniej proste prace, a 11,7% w ogóle nie miało zawodu wyuczonego. 59,2% pozostawało na bezrobociu (44,2% pobierało zasiłki), 23,3% pracowało, a 17,5% było zarejestrowanych w urzędzie pracy jako poszukujący pracy. Z powodu bezrobocia znacznie pogorszyła się sytuacja rodzinna respondentów. 6,8% zrezygnowało z kształcenia dzieci, 33,3% odczuwało obniżenie pozycji w rodzinie, 11,4% uważało, że utracili prestiż w oczach dzieci, 22,8% twierdziło, że w domu częściej dochodzi do konfliktów. 9,8% badanych uważało jednak, że reszta rodziny bardziej się o nich troszczy, a 4,5% doceniało, że mogą poświęcić sobie w obecnej sytuacji więcej czasu. Zdaniem 32,6% respondentów bezrobocie wpłynęło na nasilenie dolegliwości związanych z niepełnosprawnością. 35,5% jednak deklarowało, że utrata pracy niczego nie zmieniła w ich stanie zdrowia. Wyniki badania pokazały, że pracodawcy oceniają niepełnosprawnych pracowników na równi z innymi pełnosprawnymi. Mimo to pracodawcy decydowali się na zatrudnienie niepełnosprawnych głównie ze względu na korzyści finansowe (82% wskazań). 10% zdecydowało się na przyjęcie do pracy osoby niepełnosprawnej, bo w ich oczach nie mieli oni mniejszych kwalifikacji od pozostałych.