Celem badania była charakterystyka osób profesjonalnie i nieprofesjonalnie zajmujących się udzielaniem pomocy psychologicznej. W badaniu wzięło udział 257 uczestników Szkoły Letniej Puławy ’97, zorganizowanej przez Instytut Psychologii Zdrowia. Uczestnikami byli absolwenci szkoleń IPZ pracujący w placówkach leczenia odwykowego w całej Polsce. W badanej populacji większość – 73% – stanowiły kobiety (średnia wieku: 41 lat). Wśród respondentów najwięcej było psychologów, instruktorów terapii uzależnień i terapeutów, w dalszej kolejności: pielęgniarek i lekarzy. Do zebrania materiału wykorzystano test Giessen oraz Kwestionariusz Kondycji Psychicznej. Uczestnicy Szkoły Letniej wykazywali duży stopień samoakceptacji, optymistycznie postrzegali przyszłość, wierzyli we własne możliwości w rozwiązywaniu problemów. Mieli wysokie poczucie kontroli i autorstwa swojego życia. Okazało się, że lekarze w zakresie kilku kategorii różnią się istotnie od innych grup. Niższe wyniki bowiem uzyskali w takich skalach jak: motywacja w aspekcie rozwojowym i obronnym, poczucie nadziei i perspektyw, pewność w sensie poczucia silnego oparcia w sobie oraz kompetencji w aspekcie rozwojowym. Lekarze byli bardzo dobrze zorientowani na subiektywne doświadczanie rozumienia przebiegu swojego życia. U instruktorów stwierdzono niższe poczucie kompetencji i orientacji – powodem tego może być fakt, że instruktorami byli najczęściej alkoholicy po terapii odwykowej.