Celem badania była charakterystyka sposobów uczenia się języków obcych przez Polaków. W badaniu uczestniczyło 1085 respondentów, w tym: 520 mężczyzn i 565 kobiet, 118 osób w wieku od 15 do 19 lat, 205 w wieku od 20 do 29 lat; 308 z wykształceniem podstawowym, 256 z zasadniczym zawodowym, 402 ze średnim i pomaturalnym oraz 117 z wyższym i wyższym niepełnym. 399 respondentów pochodziło ze wsi. 491 pracowało zawodowo. W badanej populacji znalazło się 128 uczniów i studentów. 632 badanych przyznało, że kiedyś żałowali, że nie znają języka obcego. 23% w czasie przeprowadzania badania uczyło się jakiegoś języka obcego, w tym: 81% nastolatków, 41% dwudziestolatków, 20% trzydziestolatków, 11% czterdziestolatków, 5% pięćdziesięciolatków, 3% osób w wieku 60 lat i starszych. Uczyło się języka obcego albo zamierzało uczyć się: 50% respondentów z wyższym wykształceniem, 30% ze średnim, 32% mieszkańców największych miast. Najpopularniejszym językiem okazał się angielski, którego uczyło się 67% badanych. 38% wybrało niemiecki, 10% francuski, 9% rosyjski, 4% włoski, 4% hiszpański, 3% inny. 69% badanych uczyło się jednego języka obcego, 28% dwóch, 2% trzech, 1% czterech. 50% badanych uczyło się języka obcego w szkole albo na studiach, 23% na kursach organizowanych przez prywatne firmy albo szkoły językowe, 20% samodzielnie albo na kursach korespondencyjnych, 11% indywidualnie, na prywatnych lekcjach, 4% na kursach w pracy, 1% na kursach za granicą. 33% respondentów (N = 253) zdecydowało się na naukę języka obcego, by mieć większe szanse na znalezienie pracy, 32% – bo jest przydatny podczas wyjazdów zagranicznych, 31% – bo w obecnych czasach konieczne jest, by każdy znał jakiś język obcy, 23% – bo język obcy był potrzebny w nauce albo studiach, 17% – bo język obcy był potrzebny w pracy zawodowej, 12% – bo był przewidziany przez program nauczania. 9% badanych chciało nawiązywać kontakty towarzyskie z obcokrajowcami, 7% lubiło uczyć się języków obcych, 5% chciało oglądać zagraniczne filmy, 3% z innych powodów.