Przedmiot badania stanowiła ocena sposobów radzenia sobie ze stresem pacjentek z jadłowstrętem psychicznym. Starano się także ustalić związek między zachowaniem badanych a przyjmowanymi przez nie strategiami radzenia sobie z chorobą. Badanie prowadzono w Lotaryngii (w Hôpital Sainte-Croix de Metz oraz Hôpital d’Enfants de Nancy Brabois) oraz na Śląsku (w Instytucie Ericksonowskim w Katowicach oraz w Ośrodku Leczenia Nerwic i Zaburzeń Jedzenia w Gliwicach). Próbę badawczą stanowiły: grupa eksperymentalna, składającą się z 65 dziewcząt cierpiących na jadłowstręt psychiczny (rozpoznania choroby dokonano według kryteriów DSM-IV); średnia wieku wyniosła 18,85; czas trwania choroby – 2,53; średni wskaźnik wagowo-wzrostowy (BMI) – 16,54 kg/m2; średni czas trwania hospitalizacji – 1,57; grupa kontrolna, składającą się z 65 studentek psychologii Uniwersytetu Paula Verlaine’a w Metz oraz Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach; średnia wieku wyniosła 19,95; średnia wartość BMI – 21,09 kg/m2. Do zebrania materiału badawczego posłużono się wersją sytuacyjną kwestionariusza radzenia sobie ze stresem Brief COPE Carvera oraz Kwestionariuszem Zaburzeń Odżywiania się Garnera i wsp. Pacjentki z jadłowstrętem psychicznym w porównaniu z grupą kontrolną rzadziej stosowały strategie radzenia sobie ze stresem oparte na poczuciu humoru, akceptacji oraz pozytywnej interpretacji – o wiele częściej posługiwały się strategiami bazującymi na zaprzeczaniu. Dziewczęta z grupy eksperymentalnej cechował także niższy stopień akceptacji, co tłumaczono perfekcjonizmem chorych na anoreksję i skorelowanymi z nim zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi. Wykazano ponadto, że pacjentki z jadłowstrętem psychicznym ze względu na deficyty emocjonalne oraz słabe relacje interpersonalne przejawiają nieumiejętność posługiwania się z takimi strategiami radzenia sobie ze stresem jak poszukiwanie wsparcia społecznego i emocjonalnego. Zauważono także zróżnicowanie zachowań w zależności od typu choroby. Okazało się, że badane z anoreksją typu żarłoczno-wydalającego stosowały mniej efektywne techniki radzenia sobie ze stresem niż badane z anoreksją typu restrykcyjnego.