Przedmiotem badania były opinie Polaków o wagarowaniu uczniów. W badaniu uczestniczyło 1086 respondentów powyżej 16. roku życia. Dobór próby miał charakter losowy. 27% badanych chciałoby zakazu Dnia Wagarowicza (zdecydowanie tak: 15%, raczej tak: 12%). Za zdecydowanym utrzymaniem zwyczaju opowiedziało się natomiast 40% respondentów (raczej nie znosić: 29%). Nie miało zdania na ten temat 4% badanych. Okazało się, że najbardziej krytyczni wobec Dnia Wagarowicza byli emeryci i renciści, a najbardziej pozytywnie nastawieni – uczniowie, studenci i biznesmeni, także gospodynie domowe, inteligenci i pracownicy umysłowi oraz bezrobotni. 90% badanych w wieku poniżej 19 lat broniło Dnia Wagarowicza. Stwierdzono ponadto korelację między akceptacją tego zwyczaju a oceną sytuacji materialnej i kierunku przemian w kraju – im lepsze warunki materialne i lepsza ocena kierunku przemian, tym większy optymizm wobec Dnia Wagarowicza. Wśród osób nieposiadających dzieci za zniesieniem zwyczaju opowiedziało się 69% badanych. 32% respondentów w swoich latach szkolnych nigdy nie chodziło na wagary, czasami uciekało ze szkoły 32% badanych, bardzo rzadko 26%, bardzo często 6% (3% nie pamiętało). Rzadziej wybierały się na wagary kobiety, najczęściej – osoby z wykształceniem zasadniczym zawodowym, rzadko respondenci z wykształceniem podstawowym (być może dlatego, że krótko trwała ich edukacja). Wśród badanych z wyższym wykształceniem nigdy nie wagarowało 27%, bardzo rzadko 25%, czasami 34% i 4% nigdy. Stwierdzono ponadto, że 40% osób mieszkających na wsi w ogóle nie wiedziało, czym jest wagarowanie. Nigdy nie uciekali ze szkoły przede wszystkim: rolnicy, emeryci, renciści. Bardzo często natomiast wagarowali: obecni uczniowie i studenci, robotnicy, bezrobotni oraz prywatni przedsiębiorcy.