Przedmiotem badania było nasilenie objawów psychopatologicznych u dzieci typu A-B w młodszym wieku szkolnym. Próbowano stwierdzić, w zakresie jakich objawów dzieci typu A różnią się od swoich rówieśników typu B. Do zebrania materiału posłużono się Matthews Youth Test for Healt (MYTH) w polskiej adaptacji Ogińskiej-Bulik i Juczyńskiego. Kwestionariusz zastosowanego narzędzia zawierał 17 stwierdzeń, które oceniał nauczyciel wychowawca na pięciostopniowej skali. Objawy psychopatologiczne zmierzono za pomocą skróconej wersji Oceny Zachowania się Dziecka (autor: M. Choynowski). 60 stwierdzeń zawartych w drugim kwestionariuszu oceniali rodzice albo opiekunowie. Wśród twierdzeń dotyczących psychopatologicznych zachowań dziecka znalazły się m.in.: moczy się w nocy, śpi źle i niespokojnie, łatwo się męczy, dłubie w nosie, lubi dużo mówić, ssie palec, przesadnie dba o czystość, porządek, zamknięty w sobie, długo pamięta drobne urazy, nieporozumienia, bez powodu jest smutny i przygnębiony oraz in. W badaniu uczestniczyło 152 uczniów młodszych klas szkoły podstawowej (wiek: od 9 do 10 lat). Ogólne nasilenie objawów u dzieci typu A i B nie różniło się w sposób statystycznie istotny. Różnice na poziomie przynajmniej 0,05 wystąpiły w zakresie takich czynników jak (wyższe wyniki dzieci typu A): dłubie w nosie, lubi dużo mówić, zachowuje się złośliwe, dokucza innym, jest kłótliwy, arogancki, niegrzeczny, rzuca przedmiotami, gdy mu się przeciwstawić, bije się z innymi dziećmi, zachowuje się zbyt hałaśliwe. Dzieci typu B uzyskały wyższe wyniki niż dzieci typu A w zakresie następujących czynników: łatwo się męczy, przesadnie wstydliwy, obawia się nowych ludzi, bardzo łatwo się wzrusza i okazuje swoje uczucia, unika innych dzieci, woli być sam, wymiotuje, gdy jest zdenerwowany, zmartwiony. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że nasilenie zachowań typu A powoduje większą skłonność do agresji i mniejszą do izolowania się (różnice istotne statystycznie). Ujawnienie większej skłonności do agresji u dzieci typu A powinno skłonić do podjęcia działań profilaktycznych, które zmodyfikowałyby zachowania niekorzystne dla zdrowia i zmniejszyły ryzyko zachorowania na choroby układu krążenia w okresie dorosłości.