Badanie sondażowe miało na celu poznanie opinii nauczycieli uczących w szkołach podstawowych i studiujących zaocznie w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie na temat podręczników do nauczania historii. Badaniem objęto 48 słuchaczy trzeciego roku. Badani mieli za zadanie napisać pracę na temat: Które z podręczników do nauczania historii w szkole podstawowej oceniam pod względem dydaktycznym najwyżej, a które najniżej i dlaczego? Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że nauczyciele bardzo dobrze ocenili ówczesne podręczniki do nauki historii w szkole podstawowej, przy czym w toku pracy dokonywała się ich „naturalna selekcja”. Badani cenili sobie przede wszystkim zgodność podręczników z programem nauczania. Nie pojawiło się jednolite stanowisko odnośnie ilości informacji historycznych, które powinny zawierać podręczniki, choć badani skłaniali się najczęściej ku poglądowi, że faktografia powinna zostać ograniczona. Zwracano także uwagę na język podręcznika odpowiadający możliwościom uczniów oraz na obudowę dydaktyczną. Wielu nauczycieli wyraziło zdanie, że współczesny podręcznik nie może być już jedynie zbiorem informacji, lecz powinien stanowić podstawę dla ucznia do samodzielnej nauki, zawierać teksty źródłowe, materiał ilustracyjny, materiały statystyczne, mapki itp., a także ćwiczenia i pytania zachęcające uczniów do myślenia oraz kreujące w nich postawę dociekliwości poznawczej. Nauczyciele zwrócili przy tym uwagę na własną rolę w kształtowaniu odpowiedniej postawy uczniów, która umożliwiłaby im na efektywne korzystanie z nowych podręczników, poprzez wdrażanie dzieci do świadomego czytania tekstu.