Celem badania było poznanie częstotliwości, form i przyczyn zachowań autoagresywnych wśród wychowanek Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego przeznaczonego dla dziewcząt w wieku 13-18 lat. Badaniem sondażowym objęto 30 wychowanek w wieku 15-18 lat, które miały już doświadczenia związane z samookaleczeniem. Czas przebywania badanych w placówce wynosił od kilku miesięcy do czterech lat. Wszystkie badane pochodziły z rodzin patologicznych. Wyniki badania pozwoliły sformułować następujące wnioski: zachowania autoagresywne, czyli samookaleczanie się i próby samobójcze, dotyczyły znacznej większości dziewcząt przejawiających oznaki niedostosowania społecznego i miały najczęściej charakter stałej skłonności. Najczęściej dokonywanym rodzajem samookaleczeń były tzw. sznyty. Większość przypadków samookaleczeń miała charakter buntu przeciwko sytuacji życiowej. W wielu przypadkach była to swoista próba wołania o pomoc, czasem celem dziewcząt było wywołanie poczucia winy w rodzicach oraz „ukaranie” ich za ich alkoholizm i złe traktowanie. Autoagresja stanowiła również formę podświadomego dążenia do samoukarania wynikającego z zaniżonego poczucia własnej wartości u dziewcząt nieprzystosowanych społecznie. Wiele z badanych dziewcząt dokonywało autoagresji w sytuacji zawodu miłosnego, co mogło świadczyć o chęci zagłuszenia cierpienia psychicznego cierpieniem fizycznym oraz o nieumiejętności radzenia sobie ze stresem i postrzegania swojego życia w dalszej perspektywie czasowej.