Celem badania było stwierdzenie związku między cechami osobowości a zachowaniami typu A oraz B wśród dzieci. W badaniu uczestniczyło 154 respondentów w wieku od 12 do 13 lat, uczęszczających do klas szóstych i siódmych szkoły podstawowej. Do zebrania materiału wykorzystano technikę MYTH oraz H-W. Cechy osobowości scharakteryzowano za pomocą kwestionariusza do badania osobowości dla dzieci Portera i Cattella. Kwestionariusz ten pozwala poznać 14 czynników osobowości dziecka: schizotymia – cyklotymia, niska inteligencja – duże zdolności umysłowe, słabość ja – silne ja, temperament spokojny – pobudliwość, skłonność do podporządkowywania się – skłonność do dominowania, obniżone samopoczucie – wzmożone samopoczucie, niewyrobiony, niedojrzały charakter – zrównoważony, silny charakter, nieśmiałość – śmiałość, twardy, trzeźwo myślący – wrażliwy, czuły, mocny, krzepki – skrępowany wewnętrznie, naiwność – ogłada towarzyska, dostosowanie – skłonność do obwiniania się, niedostateczne panowanie nad sobą, słabe poczucie własnego ja – dobre panowanie nad sobą, mocne poczucie ja, niskie napięcie nerwowe – wysokie napięcie nerwowe. Wyniki badania ujawniły umiarkowany związek między cechami osobowości a zachowaniami typu A i B wśród dzieci. Istotne różnice dotyczyły kilku czynników. Stwierdzono, że dzieci typu A są dominujące, przywódcze, bardziej żwawe, szybkie i niecierpliwe, także aktywne, przedsiębiorcze i impulsywne. Na tej podstawie dzieci A uznano za dobrze przystosowane. Nie zaobserwowano różnicy w ekstrawersji – introwersji oraz poziomie niepokoju między dziećmi prezentującymi oba typy zachowania. Wyniki badania nie pozwoliły jednoznacznie stwierdzić, czy dzieci zakwalifikowane do typu A, wykazujące cechy osobowości charakterystyczne dla pacjentów kardiologicznych, rzeczywiście są bardziej narażone na zwiększone ryzyko zachorowania na choroby układu krążenia w przyszłości.