Celem badania była charakterystyka postaw studentów kierunku pedagogicznego na Uniwersytecie Łódzkim wobec zdrowia i kultury fizycznej. Sformułowano następujące hipotezy badawcze: studenci pedagogiki specjalności wychowania fizycznego i zdrowotnego reprezentują wyższy poziom postaw prozdrowotnych i prosportowych w zakresie poznawczym, emocjonalnym i behawioralnym w stosunku do studentów pozostałych specjalności pedagogicznych (pedagogika wczesnoszkolna, społeczna i specjalna), co jest uwarunkowane merytorycznym charakterem studiów, związanych blisko z problematyką sportu i zdrowia; istnieją zależności między postawami studentów wobec zdrowia i aktywności ruchowej a planami i programami studiów poszczególnych specjalności, które w różnym stopniu uwzględniają powyższą problematykę; prezentowane przez studentów postawy prosportowe nie mają związku z faktyczną ich aktywnością sportową, mają charakter raczej postulatywny; studenci nie łączą zachowań prozdrowotnych i zdrowego stylu życia ze swym przyszłym zawodem. W badaniu posłużono się metodami: sondażu diagnostycznego, analizy dokumentów oraz wnioskowania statystycznego. Posłużono się Skalą Postaw PRO-ZET, ankietą Ja – moje zdrowie – sport oraz Międzynarodową Skalą 9 Twierdzeń do badania postaw sportowych. W badaniu uczestniczyło 281 studentów kierunku pedagogicznego na Wydziale Nauk i Wychowaniu UŁ, studiujących na trzecim roku specjalności: pedagogika wychowania fizycznego, pedagogika wieku dziecięcego, pedagogika społeczna i pedagogika specjalna. Do badania zakwalifikowano tylko kobiety. Na podstawie analizy programów nauczania stwierdzono, że w zakresie problematyki zdrowia i kultury fizycznej najlepsze przygotowanie podczas studiów otrzymują studenci wychowania fizycznego i zdrowotnego, następnie studenci pedagogiki dziecięcej, najgorsze zaś studenci pedagogiki społecznej i pedagogiki specjalnej. To zróżnicowanie w zakresie przygotowania ma odzwierciedlenie w postawach studentek wobec kultury fizycznej i zdrowia. W zakresie prawie wszystkich składników formalnych i treściowych postawy studentek wychowania fizycznego przewyższały znacznie pozostałe respondentki. Wysoką siłę postawy studentki z tej grupy osiągnęły w zakresie zdrowego stylu życia oraz aktywności ruchowej (różnica między osobami z wychowania fizycznego a pozostałymi studentkami była istotna statystycznie). Okazało się jednak, że w zakresie wskaźnika nałogów najbardziej modelową postawę prezentowały studentki pedagogiki dziecięcej. Stwierdzono ponadto, że badane (przede wszystkim studentki wychowania fizycznego) zdawały sobie sprawę ze znaczenia własnego przykładu (niewystarczającego) dla osiągania pożądanych postaw zdrowotnych uczniów. Zaobserwowano, że tylko studentki wychowania fizycznego przejawiały związki między zdrowym stylem życia a aktywnością ruchową – w postaci preferencji i zainteresowań oraz faktycznych zachowań. Warto – w świetle wyników badania – przygotowywać nauczycieli wszystkich specjalności do realizowania zadań związanych z edukacją zdrowotną dzieci i młodzieży. Należałoby w tym celu przejrzeć i zmodyfikować plany i programy studiów.