Przedmiotem badania były metody edukacji pedagogicznej w szkołach średnich. Sformułowano następujące pytania badawcze: Jakie metody kształcenia najczęściej stosowane są na zajęciach wybranych zagadnień z pedagogiki i psychologii oraz praktyk pedagogicznych? Czy i jakie różnice zachodzą w opiniach nauczycieli i uczniów odnośnie stosowanych metod edukacji pedagogicznej? Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego. W badaniu uczestniczyło 219 uczniów uczących się zagadnień z pedagogiki i psychologii, 165 uczniów odbywających praktyki oraz 77 nauczycieli szkół średnich. Do głównych metod nauczania nauczyciele i uczniowie zaliczyli w pierwszej kolejności pogadanki, następnie zaś: dyskusje, formy seminaryjne (umożliwiające wyrażanie opinii, opowiadanie własnych doświadczeń). Wszystkie metody stosowane przez nauczycieli ułożono w następujące grupy: asymilacja wiedzy: wykład, pogadanka, opowiadanie, dyskusja, praca z książką, referat; samodzielne dochodzenie do wiedzy: elementy mikronauczania podczas zajęć hospitowanych i fragmentów zajęć prowadzonych przez uczniów; waloryzacja: spotkania z nauczycielami, poznawanie szkoły jako środowiska dydaktyczno-wychowawczego w ramach wycieczek dydaktycznych; praktyka: bezpośrednia praca z dzieckiem. W opinii badanych realizację programu wybranych zagadnień z pedagogiki i psychologii opierano przede wszystkim na metodach asymilacji wiedzy. Z kolei jeśli chodzi o praktyki pedagogiczne, to zdaniem nauczycieli jednakowo wykorzystuje się metody asymilacji wiedzy oraz waloryzację, a najczęściej stosuje się metody praktyczne (podobną opinię wyrazili uczniowie). Wnioski z obserwacji uczestniczących potwierdziły różnorodność stosowanych metod; najczęściej wybierano metody praktyczne (ćwiczenia, zabawy z dziećmi w przedszkolu, organizowanie zabaw dla uczniów klas I–III na boisku szkolnym podczas przerw, poprawianie zadań domowych, prace wytwórcze, wykonywanie historyjek obrazkowych, ilustracji do opowiadań, bajek, baśni, naprawa zabawek, porządkowanie placu zabaw w przedszkolu).