Celem badania było poznanie obrazu Boga u dzieci w rodzinach niepełnych. Badaniem prowadzonym w Lublinie objęto 90 dzieci w wieku od 7 do 13 lat, 54 dziewczęta i 36 chłopców; 30 pochodzących z rodzin owdowiałych matek, 30 z rodzin owdowiałych ojców, 30 z rodzin pełnych; wszystkie uczęszczały na katechezę. Zastosowano rysunkowy test projekcyjny Mój Bóg i ja oraz wywiad z dzieckiem na temat religijności jego rodziny. W analizie rysunku wzięto pod uwagę dewaloryzację Boga (narysowanie mniejszej, mniej szczegółowej postaci; wskaźniki dobrej komunikacji (narysowanie rąk i twarzy, zwrócenie postaci ku sobie), użycie kolorów niebieskiego i żółtego. Wyniki wykazały, że koncepcja Boga u dzieci z rodzin niepełnych niewiele różniła się od wyobrażenia Boga u dzieci z rodzin pełnych; większość nie dewaloryzowała Boga, podobnie często występowały w grupach wskaźniki komunikacji. Niepełność rodziny kształtowała samo wyobrażenie Boga – dzieci owdowiałych ojców częściej wyobrażały sobie Boga jako kogoś obdarzonego władzą, rzadziej używały barw żółtej i niebieskiej; obraz Boga u dzieci owdowiałych matek był zdecydowanie bliższy obrazowi Boga posiadanemu przez dzieci z rodzin pełnych (różnice w zakresie wybranych składników były nieistotne statystycznie). Stwierdzono, że na rozwój idei Boga w sensie psychologicznym silniejszy był wpływ ojca; wpływ matki na antropomorficzne wyobrażenie Boga, zwłaszcza przymiotu władzy, był „tonizujący”. Wśród wszystkich dzieci 62,2% wyobrażało sobie Boga jako postać męską, 32,2% rysowało go w powłóczystej białej szacie; symbolem posłużyło się około 1/3 dzieci, w 11,1% był to krzyż, w 10% chmura z napisem.