Celem badania była empiryczna weryfikacja możliwości poprawy autoprezentacji poprzez odgrywanie roli „ja idealnego” oraz wzmocnienia społeczne. Doniesienie opisuje dwa eksperymenty. W pierwszym uczestniczyło 66 studentek I roku pedagogiki WSPS w latach 1990/1991 (wybrano je ze względu na poziom lęku społecznego: wysoki i niski oraz ze względu na dominację jednego z dwóch rodzajów "ja": prywatne i publiczne). W eksperymencie wykorzystano narzędzie: polska wersja Skali Świadomości Fenigsteina, Sheiera i Bussa (Skala Koncentracji na Sobie) Zakrzewskiego i Strzałkowskiej. Eksperyment nie dowiódł transferu roli i wzmocnień społecznych na następne zachowania o charakterze autoprezentacyjnym. Był to powód powtórzenia eksperymentu. Drugim badaniem objęto 74 studentki pierwszego roku pedagogiki WSPS w latach 1991/1992 wyselekcjonowane ze względu na poziom lęku społecznego (wysoki i niski) za pomocą kwestionariusza Skali Koncentracji na Sobie Zakrzewskiego i Strzałkowskiej. Eksperymentalnymi zmiennymi niezależnymi były: rodzaj prezentacji i uzyskiwanego wzmocnienia, zmiennymi zależnymi – asertywność, pozytywność, wiarygodność autoprezentacji dokonywanej podczas wywiadu, społeczny odbiór autoprezentacji, wysokość pisemnego samoopisu. Przeprowadzono eksperyment, w trakcie którego połowa badanych odgrywała rolę „ja idealnego”, połowa dokonywała rzeczywistej autoprezentacji; jedna trzecia badanych z każdej grupy otrzymywała wzmocnienie emocjonalne, jedna trzecia wzmocnienie poznawcze, jedna trzecia stanowiła grupę kontrolną. Stwierdzono, że osoby grające rolę autoprezentacji zachowywały się bardziej asertywnie w porównaniu z osobami dokonującymi autoprezentacji; uzyskano efekt interakcyjny roli i poziomu lęku społecznego – studentki o wysokim lęku społecznym grające rolę dokonywały istotnie wyższego samoopisu; nie uzyskano związku między rodzajem prezentacji a poziomem wiarygodności prezentacji; osoby grające rolę były oceniane bardziej korzystnie pod względem dowolnych cech przez prowadzących rozmowy; potwierdzono pozytywny wpływ wzmocnień społecznych na właściwości kolejnej autoprezentacji; uzyskano związek między poziomem lęku społecznego a rodzajem wzmocnień; uzyskano efekt interakcyjny lęku i wzmocnień dla samoopisu w zakresie uznanym przez osoby badane za ważne – wzmocnienie różnicowało wysokości samoopisu u osób z wysokim lękiem społecznym; uzyskano efekty główne dla lęku społecznego – badani z wysokim lękiem dokonywali mniej asertywnej autoprezentacji niż badani z niskim lękiem; nie uzyskano związku lęku społecznego z wiarygodnością autoprezentacji; w przypadku ocen z „pierwszego wrażenia” studenci z niskim lękiem byli oceniani wyżej niż studenci z niskim lękiem.